I. Wstęp
Głównym celem opracowania jest obsługa ruchu turystycznego turystyki weekendowej w Dolinie Baryczy i wschodniej części Wzgórz Trzebnickich. Na podstawie analiz walorów i potrzeb stworzono propozycję rozwiązania przedstawionego problemu.
W niniejszym opracowaniu szczegółowym analizom został poddany obszar należący do wschodniej części Wzgórz Trzebnickich oraz Doliny Baryczy, wyznaczony na podstawie terenu objętego działaniem Stowarzyszenia Gmin Turystycznych Wzgórz Trzebnickich i Doliny Baryczy. Badania waloryzacyjne oraz symulacyjne prowadzone były w podziale na 282 miejscowości statystyczne ustalone na podstawie podziału GUS, wchodzące w skład gmin: Cieszków, Dobroszyce, Jemielno, Krośnice, Milicz, Niechlów, Oborniki Śląskie, Prusice, Trzebnica, Twardogóra, Wisznia Mała, Zawonia i Żmigród.
Wykonano szereg analiz inwentaryzacyjnych prowadzących do ustalenia ocen waloryzacyjnych, a następnie oparte na ich wynikach analizy symulacyjne. Zebrane dane i wyniki modelowań posłużyły do opracowania części projektowej.
Początkowo na podstawie walorów będących obiektem zainteresowania turysty weekendowego, określono najbardziej atrakcyjne pod względem przyrodniczym, antropogenicznym i stanu infrastruktury turystycznej rejony obliczeniowe. Suma ocen określających waloryzację przyrodniczą, antropogeniczną i infrastrukturę turystyczną przedstawiła obraz najbardziej atrakcyjnych turystycznie miejscowości statystycznych na opracowanym obszarze.
Celem analiz symulacyjnych była optymalizacja rozmieszczenia centrów turystycznych względem atrakcji turystycznych. Do osiągnięcia zamierzonego celu wykorzystano model alokacyjny przesunięcia celów bazujący na mechanizmie pośrednich możliwości. W modelowaniach posłużono się ocenami waloryzacji turystycznej oraz przyrodniczej.
Na podstawie wyników analiz statystycznych i symulacyjnych powstała koncepcja projektowa, która określa lokalizację ośrodków turystycznych trzech rang: subregionalnych, ponadlokalnych oraz lokalnych. Każdemu ośrodkowi turystycznemu przypisano odpowiednią specjalizację wynikającą z walorów interesujących turystę weekendowego występujących w najbliższej okolicy. Poprzez bliską lokalizację ośrodków turystycznych wyznaczono cztery strefy turystyczne: trzebnicką, milicką, żmigrodzką oraz twardogórską.
Aby w pełni wykorzystać rozproszony potencjał turystyczny obszaru dla rozwoju turystyki, utworzono sieć powiązań, której zadaniem jest zintegrowanie i wykorzystanie w całości wszystkich dostępnych możliwości. Sieć składa się z połączeń turystycznych trzech kategorii: głównych, ponadlokalnych oraz lokalnych.
W opisie projektu - części szczegółowej - stworzono koncepcję zagospodarowania turystycznego części strefy milickiej, która opierała się na szczegółowym wyznaczeniu połączeń pomiędzy ośrodkami różnych rang, stworzeniu strefy bezpośredniej współpracy pomiędzy miejscowościami oraz multimodalnego systemu komunikacji połączeń turystycznych.
5