9439810568

Proces kształcenia lekarza jest ciągły i dostosowany do aktualnych potrzeb. Decydująca jest obecność Sił Zbrojnych RP w NATO, lekarzy, ratowników medycznych, pielęgniarek i diagnostów laboratoryjnych w PKW Irak i Afganistan, stała współpraca z armiami sojuszniczymi dla stworzenia nowych programów i kursów w Wojskowym Centrum Kształcenia Medycznego w Lodzi.

Obrażenia współczesnego pola walki w większości to krwotoki, następstwem utraty krwi jest wstrząs. Na drugim miejscu znajdują się obrażenia dróg oddechowych, znaczenie posiada politrauma. Zapobieganie utraty krwi to użycie staży taktycznej, która znajduje się w zestawie Indywidualnego Pakietu Medycznego. Na wyposażeniu tego IPM znajduje się także rurka nosowo gardłowa i opatrunki okluzyjne klatki piersiowej. W ratowaniu życia ma zastosowanie wkłucie doszpikowe i badanie ultrasonograficzne typu FAST w urazach - służy ono do oceny pacjenta urazowego. Postępowanie z zastosowaniem algorytmu postępowania jest na każdym etapie wystąpienia zjawiska utraty zdrowia lub zagrożenia utraty życia.

Postęp w zakresie diagnostyki obejmuje pomiary i analizę parametrów krwi w czasie rzeczywistym. Oparzenia są wyzwaniem dla interdyscyplinarnego zespołu ratujące poszkodowanego. Ratunkiem może być opatrunek przecioparzeniowy - wodna kompozycja naturalnych i syntetycznych polimerów. Zastosowanie sprzętu ratunkowego do wizualizacji naczyń krwionośnych, tromboelastmetria służy do diagnostyki układu hemostazy.

WCKMed w Łodzi organizuje kursy w Centrum Symulacji Medycznej Pola Walki - Trauma Room. Jednocześnie w OC Jeżewo odbywa się szkolenie poligonowe.

Artykuł autorstwa Andrzeja Falchnera w sposób systematyczny przedstawia fakty związane z utworzeniem i funkcjonowaniem Wojskowej Służby Zdrowia w latach 1918-1958. Z konieczności zawiera on materiał który stanowi powtórzenie treści zawartych w poprzednich rozdziałach.

Przedstawia uwarunkowania funkcjonowania państwa polskiego i wojska w momencie powstawania II Rzeczypospolitej, olbrzymie straty ludności, masowe zachorowania na choroby zakaźne. Straty po II wojnie światowej były również wielkie., liczba lekarzy spadła do poziomu II Rzeczypospolitej. Problemy kadrowe rozwiązywano systemem stypendialnym oraz utworzeniem podchorążówki. Kształcenie lekarzy odbywało się na zachodzie w czasie II wojny światowej w Edynburgu i w Szwajcarii. Po wojnie w kraju utworzono Katedrę Medycyny Wojskowej w Lublinie, kolejne zmiany organizacyjne obejmowały utworzenia kompanii akademickich,

12 I Refleksja histoiyczna o służbie zdrowia i kształceniu lekarzy w Wojsku Polskim