968069297

neutralności światopoglądowej. Kolokwia to nie terapia, ale też nie kierownictwo duchowe. Obok tej zasady staje również zasada nieoceniania, która daje wolność pracy podczas kolokwiów.

Bardzo istotną, a nawet kluczową rolę w tworzeniu pomysłu kolokwiów dojrzałości odegrała metoda kolokwiów wzrostu stworzona przez L. M. Rullę. Jest to forma rozmowy indywidualnej¹'. Rozmowa taka nie może być narzucona, ale jedynie proponowana. Musi się odbywać regularnie. Czyli jest zawarta w pewnych ramach, które w terminach terapeutycznych określane są jako setting. Zasadniczym założeniem kolokwiów wzrostu jest fakt, iż nie można ich prowadzić dla osób mających problemy z zakresu psychopatologii. Osoby z poziomu funkcjonowania borderline i psychotycznego powinny korzystać z psychoterapii. Z tym jest zw iązane również ważne założenie, które czyni w ielu terapeutów psychodynamicznych. Podkreślają oni często, iż psychoterapia nie jest metodą poznawania siebie, lecz jest metodą leczenia i dlatego jest przeznaczona dla osób potrzebujących takow ego. Zaś kolokwia wzrostu są właśnie metodą lepszego poznania siebie i pomocą w rozwoju osobowym.

Kolokwia wzrostu dotyczą przeżywanych trudności wymykających się spod kontroli i związanych z niespójnościami osoby. Celem kolokwiów jest osiągnięcie zintegrowania wewnętrznego i nawrócenie. Mają wprowadzić porządek w sytuację wewnętrznego nieuporządkowania. Dotykają wewnętrznej dynamiki osoby, która zdecydowała się na życie wartościami.

M. Kożuch podaje cztery poziomy kolokwiów wzrostu. Pierwszym z nich jest pomoc w jak najlepszym poznaniu siebie. Drugi to zaakceptowanie siebie i nauczenie się panowania nad światem wewnętrznych przeżyć. Kolejny etap to propozycja przyjęcia wartości Chrystusowych, które są zasadniczą racją i pomocą w zmianie samego siebie. Ostatni etap to pomoc w zmianie siebie poprzez wzrost w miłości. Praca na kolokwiach wzrostu musi być połączona z modlitwą i życiem sakramentalnym, aby była owocna.

Kolokwia wzrostu zostały opracowane na gruncie polskim przez M. Kożucha i wprowadzone jako metoda pracy w Szkole Formatora przy Wyższej Szkole Pedagogicznej „Ignatianum” w Krakowie. Stanisław Morgalla, były jej prowadzący, stwierdza, iż dla zdecydowanej większości „kolokwia” sq dużym i pozytywnym zaskoczeniem oraz nowym doświadczeniem. Często wiąże się to z ponownym odkryciem samych siebie, z nową, pogłębioną lekturą własnej historii życia i powołania. Nierzadko są one okazją do powrotu do trudnych i bolesnych spraw z przeszłości, do tzw. zranień. Jest to możliwe dzięki życzliwej i czujnej obecności osoby towarzyszącej, która dzięki wiedzy i kompetencji psychoterapeutycznej pozwala odważniej spojrzeć w oczy dawnym lękom i docenić samych siebie'*.

Metoda kolokwiów dojrzałości jest oparta na tych dwóch metodach. Pierwsza to metoda kolokwiów wzrostu, stworzona przez L. M. Rullę, zaś druga to metoda

13    Por. Kożuch, M., Antropologiczne podstawy i przebieg kolokwiów wzrostu, Kraków 2004, s. 124-158.

14    Realizm w wychowaniu. Rozmowa P. Wieczorka ze St. Morgallą, „Zeszyt)' Formacji Duchowej", Kraków 2004, nr 26(2004), s. 89-97.

215