9752256288

ciepła doprowadzonego do obiegu parowego (<2_d) 0 wyprowadzonego z kotła). Wynika stąd, że sprawność badanej elektrowni jest funkcją sprawności termicznej kotła i wskaźnika potrzeb własnych. Ten ostatni można przedstawić jako sumę wskaźnika potrzeb własnych instalacji ASU (<5_ASU), instalacji CCS (£>_ccs), kotła (t>_B) i turbiny parowej (<5_ST), zgodnie z wzorem:

^S = ^ASU + ⁵CCS +    + Ąt    (5)

3. Sposoby zwiększania sprawności złożonych struktur elektrowni

Sprawność wytwarzania energii elektrycznej w badanym układzie wyraża zależność (4). Jeżeli założymy że ilość ciepła doprowadzonego z kotła parowego do turbiny parowej jest taka sama (Q_d = const) ale poczynione będą działania powodujące wzrost mocy elektrycznej turbiny parowej o AN_el, wzrost sprawności kotła o At]_b i obniżenie mocy potrzeb własnych o AN_aux to sprawność takiego układu wyniesie [13]:

7el,netto =“

&

—-(7ii+A<7_b)- 1-

N_ei

AA

(6)

Różnica między wzorem (6) i (4) wynosi

AZ7 ,    = -^4 • tj_b +^U--Atj_b ■ (l -S) +

/el,netto    ^ /b ^    V    ^

•7uc

(7)

Na rysunku 9 pokazano zależność (7) przy założeniach, rj_tk = 80,69 %, 8= 10,89 i AN_AUX=0,l-AN_el [13].

(AN_c\+ANh\jx), %

Rys. 2. Wykres zależności przyrostu sprawności bloku od sumy przyrostu mocy elektrycznej oraz zmniejszenia potrzeb własnych bloku