9752256506

gu, co jest rozwiązaniem w pełni zgodnym z uprzednio obowiązującym przepisem art 13(B)(d)(3) VI Dyrektywy. Warto przy tym zaznaczyć, iż odpowiadający powołanej regulacji obecnie obowiązujący przepis art 135 ust 1 lit d) Dyrektywy 2006/112 nie wymienia wprost -w żadnej wersji językowej - faktoringu, przewidując, explicite, że zwolnienie przedmiotowe określone w tym przepisie nie dotyczy windykacji należności. Podkreślenie to jest o tyle istotne, iż uprzednio w angielskiej i szwedzkiej wersji językowej usługi faktoringu zostały wymienione wprost obok usług windykacji należności. W pozostałych wersjach językowych faktoring nie był wprost wymieniony. Niemniej jednak nie oznaczało to zwolnienia z VAT faktoringu.⁵

Ani ustawa, ani Dyrektywa nie podejmują próby zdefiniowania pojęcia faktoringu, podczas gdy w praktyce gospodarczej istnieją co najmniej dwa wyraźnie różne typy usługi faktoringu, czyli faktoring właściwy (true factoring) i niewłaściwy (iquasi-factoring), których podstawowym kryterium rozróżnienia jest kryterium przejęcia ryzyka niewypłacalności dłużnika.

Jednakże na gruncie VAT-u rozróżnienie to nie ma szczególnego znaczenia, zważywszy na fakt że ustawodawca, podążając za powołanym przepisem VI Dyrektywy, nie dokonuje rozróżnienia pomiędzy różnymi typami faktoringu, tym samym traktując je w sposób tożsamy.

W rozstrzygnięciu w sprawie C-305/01 [MKG-Krafifahrzeuge - Factory GmbH) ETS podkreślił, że podstawową funkcją faktoringu jest uwolnienie faktoranta od konieczności egzekwowania wierzy-

⁵ Wyrok ETS z 26.6.2003 r. w sprawie C-305/01 MKG Kraftfahrzeuge Factoring GmbH.

telności, w przypadku zaś faktoringu właściwego także przejęcie ryzyka niewypłacalności dłużnika. W rozstrzygnięciu tym trybunał uznał, iż działalność gospodarcza polegająca na nabywaniu wierzytelności, przy jednoczesnym przejęciu ryzyka niewypłacalności dłużnika, i obciążenie klienta stosowną prowizją stanowi ściąganie długów i faktoring w rozumieniu art 13(B)(d)(3) VI Dyrektywy i jako takie jest wyłączone ze zwolnienia z opodatkowania.

Mając na uwadze powyższe, należy zaznaczyć, że nie wszystkie transakcje, których przedmiotem są wierzytelności będą podlegały opodatkowaniu VAT jako usługi faktoringu. Istnieje, bowiem grupa czynności, w przypadku których zastosowanie będzie mogło znaleźć zwolnienie z VAT.¹ Biorąc pod uwagę powyższe, z faktoringiem nie mamy do czynienia w sytuacji, gdy zawierana jest umowa cesji wierzytelności, w której cesjona-riusz nie zobowiązuje się, poza nabyciem wierzytelności, do jakichkolwiek innych czynności na rzecz cedenta (ściągnięcia długu, administrowania płatnościami itd.).

Powyższy pogląd wyrażany jest w orzecznictwie sądowym, gdzie m. in. twierdzi się, iż transakcja zawierana pomiędzy cedentem a cesjonariuszem dotyczy jedynie przelewu wierzytelności z cedenta na cesjonariusza. (...) z umowy cesji wierzytelności nie wynika, aby podatnik zobowiązywał się do jakichkolwiek działań polegających na ściąganiu długu na rzecz innego podmiotu. Jest to zresztą logiczne, skoro nabywając we własnym imieniu i na własny rachunek cudzą wierzytelność za własne środki finansowe, podatnik wchodzi

Wiedza Prawnicza nr 1/2010 Strona 6

1

J. Martini, P. Skorupa, M. Wojda, VAT 2009. Komentarz, CH.Beck 2009, Wydanie: 1.