Radon w środowisku człowieka
Rys. 1.3. ..Historie’' radonu powstającego w wyniku rozpadu radu w ziarnie minerału
Przypadek A dotyczy sytuacji rozpadu radu wewnątrz ziarna - energia odrzutu atomu radonu nie jest wystarczająca do wydostania się z wnętrza minerału. W sytuacji B - rozpad radu następuje blisko powierzchni ziarna, a energia odrzutu wystarcza na wydostanie się atomu radonu, pokonanie przestrzeni międzyziamowej wypełnionej powietrzem i wniknięcie do sąsiedniego ziarna. Przypadek C i D przedstawia sytuację, gdy energia odrzutu wystarcza do wydobycia się atomu radonu do przestrzeni międzyziamowej i dalszą swobodną migrację w przypadku, gdy przestrzeń międzyziamowa jest wypełniona powietrzem (C) lub transport z wodą wypełniającą przestrzeń międzyziamową (D) [Dur97],
Zjawisko powyższe - uwalnianie się atomów radonu z ziaren gleby czy skał do przestrzeni pęknięć, szczelin i por w tych strukturach nazywamy emanacją. Parametrem opisującym emanację jest współczynnik emanacji f który definiuje się jako stosunek ilości radonu uwalnianego z ziaren do całkowitej ilości radonu, jaki powstał z rozpadu radu w danej strukturze. Współczynnik emanacji podaje się najczęściej w procentach. Dla struktur glebowych wartość / zmienia się w zakresie od 1% do 50% dla radonu, a dla toronu jest około 5-krotnie niższa. Współczynnik emanacji radonu w materiałach budowlanych zawiera się w przedziale 0,2% - 30%, a toronu: 0,2% - 6% [Por93],