9773562349

Radon w środowisku człowieka

Tabela 1.1. Parametry fizyko-chemiczne radonu (²²²Rn) [Prz05, Dur97]

Liczba atomowa	86
Masa atomowa	222,018
Gęstość gazu (warunki normalne)	0,00973 k/ciit'
Gęstość cieczy w temp. wrzenia	4,4 g/cm^3
Elektroujemność absolutna	5,1 eV
Wartościowość	2
Zawartość w skorupie ziemskiej
(litosfera + atmosfera + hydrosfera)
Temperatura topnienia (K)	202,1
Temperatura wrzenia (K, p = 1 atm)	211,4
Długość drogi dyfuzji dla radonu:
w powietrzu	= 2,2 m
w suchej porowatej glebie	= 1,5 m
w glebie nasyconej wodą	* 0,015 m
w wodzie	« 0,022 m
Stała dyfuzji dla radonu:
w powietrzu	« 0,1 cm^2/s
w porowatej, suchej glebie	« 510'^2 cm^2/s
w wodzie	» 10'^5 cm^2/s
w mokrej glebie	»5-10'^6 cm^2/s

Wszystkie trzy naturalnie występujące izotopy radonu są promieniotwórcze i rozpadają się emitując cząstki a. Powstające produkty rozpadu to ciała stałe, również a-promieniotwórcze, które łącząc się z pyłami i cząsteczkami aerozoli obecnymi w powietrzu mogą być w wyniku oddychania osadzane w układzie oddechowym człowieka, a tam rozpadając się stają się źródłem znaczącego narażenia radiologicznego.

Stężenie radonu w powietrzu atmosferycznym na otwartym terenie jest zwykle niskie -na terenie Polski zmienia się od 3 Bq/m³ do 9 Bq/m [Jag92], W domach stężenie to może być znacznie wyższe (od kilku do kilku tysięcy Bq/m³, [Mam92, Zun06]), między innymi w wyniku tzw. efektu kominowego, czyli „zasysania” radonu z gruntu do wnętrza budynku pod wpływem różnicy ciśnień i temperatury. Przenikanie radonu do pomieszczeń mieszkalnych odbywa się przez szczeliny, pęknięcia, nieszczelności otworów instalacyjnych, itp. Główne drogi wnikania radonu do domu pokazano schematycznie na Rys. 1.1.

4