9773563131

Z przeprowadzonych badań oraz rozpoznania geologicznego można stwierdzić, iż pomimo znaczącego zmniejszenia się tempa przyrostów przemieszczeń (do granic błędu pomiarowego) osuwisko należy nadal uznawać za aktywne. Na całym obszarze objętym osuwiskiem występuje kilka aktywnych płaszczyzn poślizgu. Stwierdzona badaniami najgłębsza strefa poślizgu występują na głębokości około 12,5 m p.p.t. (Zał. 5)

Rozmiar kompleksu osuwiskowego i stan jego aktywności sprawia, iż stanowi ono nadal realne zagrożenie dla infrastruktury występującej w jego bezpośrednim sąsiedztwie.

3. BUDOWA GEOLOGICZNA.

Na podstawie obserwacji terenowych i dotychczasowych badań ustalono, że osuwisko rozwinięte jest w obrębie górno jurajskich i dolnokredowych kompleksów łupkowych warstw cieszyńskich dolnych (Zał. 2.). Utwory te to ciemno-szare, grubołupliwe, niekiedy o tabliczkowej oddzielności iłołupki margliste z cienkoławicowymi piaskowcami wapnistymi. Czasem w obrębie łupków cieszyńskich występują pojedyncze przeławicenia łupków brunatnych. W górnej części profilu tuż przed pojawieniem się kompleksu wapiennego (profil Olzy w Cieszynie), spotykamy charakterystyczny poziom spływów podmorskich z licznymi olistolitami starszych skał węglanowych, metamorficznych i magmowych, znany jako horyzont z Ropie (Nescieruk, Wójcik, 2004). Zawierają zespół otwomic tytońskich, między innymi: Trocholina molesta Gorbatchik, T. solecensis Bielecka et Pożaryski, Lenticulina sp., Planularia sp. Cała seria łupkowa ma w tej strefie miąższość około 120 metrów.

Kierunki zalegania warstw w pobliżu osuwiska generalnie zbliżony jest do kierunku południowego (zawiera się w przedziale 165-195°) przy kącie upadu 32-34°.

Tylko cienką (10-20 cm) warstwę stanowi pokrywa glebowa, pozostałą część utworów w obrębie miąższych koluwiów stanowią silnie zaangażowane tektonicznie i zlustrowane pakiety łupkowe oraz ich zwietrzeliny o zróżnicowanym stopniu zaglinienia.

5