1053228463

— 360 —

Jak widać z powyższego zestawienia, twierdzenie Jose phi, jakoby kostny namiot móżdżku u małp był zjawiskiem rządkiem, jest mylne, przeciwnie, istnieje szereg gatunków, u których ten-torium osseum spotyka się w 50% przypadków, lub nawet jeszcze częściej.

Kostny namiot móżdżku na czaszkach małpich jest stale jednego typu. Rozpoczyna się (na czaszkach już skostniałych) od górnej krawędzi piramidy kości skalistej, przykrywając zatokę skalistą górną i, na mniejszej, lub większej przestrzeni, jamę móżdżkową. Różnica w kostnych namiotach małp zachodzi li tylko w wielkości blaszek kostnych. Pod tym względem można obserwować cały szereg form przejściowych.

Najbardziej rozrosły kostny namiot odpowiada wielkością namiotowi opony twardej i przykrywa całkowicie jamę móżdżkową, pozostawiając tylko otwór dla trzonu mózgu, dochodząc aż do guzowatości potylicy.

T aką formę kompletnego kostnego namiotu stwierdziłem we wszystkich przypadkach rodzaju Ateles, Bracfyi-teles, Nyctipitfrecus, u jednego Lemura, oraz u 11 małp z rodziny Cebus (22^). (Tabl. I, II Rys. 1, 2 i 3).

Namioty kostne mniej wykształcone u małp wyższych (Cebus, Cynocepbalus) są częstokroć grubsze i posiadają brzegi bardziej tępe. Zwraca uwagę, że u małp wązkonosych i szerokonosych, w razie gdy one nie posiadają kostnego namiotu móżdżku, krawędź piramidy jest bardzo ostra, gdy tymczasem u gibbonów i małp człekokształtnych omawiana krawędź jest zazwyczaj zaokrąglona.

Sąsiednie kości, jak to — kość potyliczna, ciemienna i łuska kości skroniowej nie biorą udziału w tworzeniu kostnego namiotu móżdżkowego u małp; tylko w okolicy nasady piramidy namiot kostny jest połączony z kośćmi sąsiedniemi za pośrednictwem szwu.

Przy dokładnem obejrzeniu blaszek kostnych namiotu można z łatwością spostrzedz, że nie kończą się one przy krawędzi piramidy, lecz pokrywają jej górno-przednią powierzchnię i ześlizgują się ku przodowi, do środkowej jamy czaszkowej, tworząc, niejako, częściowe pokrycie dla ujść nerwów skalistych i zwoju Gassera, zaś nazewnątrz zespalają się z łuską kości skroniowej i skrzydłami dużemi kości klinowej.