106095736

Wprowadzenie

ekonomicznym tradycyjnie dominują metody werbalne, stosowane już w innych kierunkach kształcenia. Jak dotychczas nie wypracowano w praktyce dydaktycznej takich metod, które różniłyby ten kierunek kształcenia od innych i które odpowiadałyby specyfice dyscyplin ekonomicznych. Dążenie do wprowadzenia w coraz większym stopniu toku problemowego nauczania - uczenia się obok toku podającego, skłania do poszukiwania rozwiązań metodycznych w grupie metod problemowych. W grupie tej można znaleźć metody, które wykształciły się z nauczania dyscyplin ekonomicznych oraz prawniczych i są specyficzne dla tych kierunków kształcenia. Ich rzadkie, jak dotychczas, stosowanie w praktyce wynika w dużej mierze z braku teoretycznych uogólnień w tym zakresie. Rozszerzenie stosowanego zestawu metod o specjalne metody nauczania problemowego pozwoliłoby na dalszą optymalizację wyboru metod w zależności od szczegółowych zadań dydaktycznych oraz specyfiki treści poszczególnych przedmiotów ekonomicznych i pokrewnych.

W rozdziale trzecim prezentowanych jest pięć modeli metod problemowych: sytuacyjna, przypadków, grupowego rozwiązywania przykładów, inscenizacji i gry ekonomicznej. Za podstawowe kryteria wyodrębnienia modeli metod przyjęto zadania dydaktyczne, a nie organizacyjny przebieg zadań. Określenie modeli pozwala w dalszej kolejności ustalić pole zastosowań poszczególnych metod. Jest to warunkiem do umiejscowienia omawianych metod w systemie metodycznym.

Potrzeba przechodzenia w coraz większym stopniu na tok poszukujący nauczania - uczenia się wpływa na strukturę form kształcenia, stawia jako ważne zagadnienie zwiększenie skuteczności samodzielnej pracy studenta. Kwestia ta wiąże się, między innymi, z programowaniem dydaktycznym, w odniesieniu zarówno do całości procesu kształcenia, jak i do specjalnych metod dydaktycznych.

Programowanie związane jest ze stosowaniem komputera i prostszych maszyn dydaktycznych w różnych fazach procesu nauczania. Duże znaczenie ma ono również dla doskonalenia podręczników akademickich.

Elementem procesu dydaktycznego, stanowiącym uzupełnienie zestawu stosowanych metod, są środki dydaktyczne. Dokonujący się postęp techniczny sprawia, iż pojawiają się coraz bardziej złożone środki i coraz więcej ich typów. Środki te mogą stać się czynnikiem intensyfikacji kształcenia zarówno w zakresie usprawnienia działalności poznawczej studenta, jak i ułatwienia pracy nauczyciela akademickiego.

W rozdziale czwartym dokonano przeglądu najważniejszych rodzajów środków dydaktycznych ze wskazaniem na te z nich, które mają największe zastosowanie w kształceniu ekonomistów.