1148441057

klasyfikację porów opierającą się na różnicy zjawisk adsorpcyjnych w nich zachodzących, zaproponowaną przez Dubinina na :

•    mikropory: pory o szerokościach mniejszych od 2 nm, nie zachodzi w nich kondensacja kapilarna adsorbatu, lecz następuje objętościowe zapełnienia porów, ich powierzchnia zwykle stanowi około 95% powierzchni całkowitej materiału, bada się je metodami adsorpcyjnymi oraz rentgenowskimi,

•    mezopory: pory o szerokości w przedziale 2-50 nm. na powierzchni tych porów przebiega mono- i polimolelularna adsorpcja poprzedzająca proces objętościowego zapełniania tych porów skroplonym adsorbatem zgodnie z mechanizmem kondensacji kapilarnej, stanowią około 5% całkowitej powierzchni węgla, spełniają również rolę kanałów transportowych, ich parametry badane są poprzez metody rentgenowskie, adsorpcyjne, porozymetrię rtęciową oraz mikroskopię elektronową,

•    makropory: pory o szerokości ponad 50 nm, mają bardzo małą powierzchnię właściwą, nie zachodzi w nich kondensacja kapilarna, spełniają rolę dróg transportowych do mikro- i mezoporów, do ich badań stosuje się porozymetrię rtęciową i metody mikroskopowe [6, 10].

Dla określonych parametrów procesu karbonizacji i aktywacji oraz dla określonego surowca, kształtowanie się struktury porowatej jest zależne od stopnia aktywacji (stopnia wypału). Kształtowanie się mikroporowatej struktury ma miejsce wtedy, gdy wielkość wypału na ogół nie przekracza 50%, po przekroczeniu tego ubytku masy w strukturze porowatej powstają pory o coraz większych rozmiarach i wzrasta udział mezoporów.

4. Modyfikacja struktury porowatej węgli aktywnych

Właściwości węgli aktywnych można w istotny sposób zmieniać poprzez ich różnego rodzaju obróbkę karbochemiczną. Celem tej modyfikacji jest przystosowanie węgli aktywnych do konkretnych zastosowań. Aktualnie istnieje szeroka gama różnego rodzaju impregnowanych węgli aktywnych o bardzo specyficznych przeznaczeniach. Modyfikowanie struktury i charakteru chemicznego powierzchni węgli aktywnych może polegać na wprowadzaniu różnych rodzajów grup powierzchniowych lub niemetali/metali, które związane na krawędziach bądź narożnikach warstw aromatycznych, zmieniają charakterystykę adsorpcyjną adsorbentów, jak również adsorpcyjne zachowanie się adsorbatów. W wyniku działania np. utleniającymi związkami powstają ugrupowania C-O, traktowania amoniakiem powstają grupy powierzchniowe C-N, traktowania wodorem grupy C-H, traktowania siarką, siarkowodorem, dwusiarczkiem węgla grupy powierzchniowe S-S,

6