1155787599

aktualny stan wiedzy w dziedzinie belek zespolonych 20

1)    nieliniowy związek naprężenia - odkształcenia betonu,

2)    podatność zespolenia,

3)    zarysowanie obszarów betonu, który jest rozciągany.

Sztywność belki zespolonej jest funkcją sztywności poszczególnych składowych i można ją opisać ogólną relacją:

B = F(B₃,B_ę,/J),    (2.2)

gdzie:

B_a - sztywność części stalowej przekroju belki zespolonej,

B_c - sztywność części betonowej przekroju belki zespolonej,

(3 - parametr opisujący stopień współpracy części stalowej i betonowej, którego miarą może być np. odkształcalność.

W przypadku braku współpracy (współodkształcalności) sztywność, można wyznaczyć, jako sumę:

* = *.+*«•    (2.3)

W innych przypadkach parametr fi jest wyrażeniem, którego argumentami są: geometria części stalowej i betonowej, proporcja części stalowej i betonowej, stosunek modułu sprężystości stali i betonu oraz podatność zespolenia.

Rys. 2.4. Rzeczywisty rozkład sztywności, jako funkcja wytężenia przekroju

Najmniej problematyczne jest szacowanie sztywności belki zespolonej, w której część betonowa jest ściskana. O wiele trudniejsze jest z kolei oszacowanie sztywności, gdy część betonowa jest rozciągana. Dodatkowo w takiej analizie pojawia się problem szacowania długości odcinków, na których dochodzi do zarysowania. W praktyce, w odniesieniu do belki z niezarysowaną płytą przyjmuje się sztywność zastępczego przekroju stalowego, w którym przekrój betonowy został zastąpiony ekwiwalentnym przekrojem stalowym:

(2.4)

Ą=Vr