117828324

Z porównania zamieszczonego w tab. 4. wynika, że w przypadku trzech (z pięciu) badanych gatunków szałwii, desorpcja z fazy nadpowierzchniowej w temperaturze 70°C pozwoliła zidentyfikować największą liczbę lotnych związków (czternaście dla S. lavandulifolia oraz jedenaście dla S. hians i S. nemorosa). Dodatkowo desorpcja z fazy nadpowierzchniowej w 70°C okazała się skuteczną metodą w ilościowym oszacowaniu frakcji lotnej. Desorpcja z fazy nadpowierzchniowej w temperaturze 80°C była mniej skuteczna (zidentyfikowano trzynaście lotnych związków dla S. lavandulifolia, pięć związków lotnych dla S. nemorosa i cztery dla S. hians). Ponadto podwyższenie temperatury z 70 do 80°C spowodowało widoczne pogorszenie rozdzielczości na chromatogramach, co miało negatywny wpływ zarówno na identyfikację, jak i na ilościowe oszacowanie badanych związków lotnych.

Destylacja z parą wodną w aparacie Derynga przyniosła identyfikację trzynastu związków dla S. staminea, jedenastu związków dla S. lavandulifolia_y dziesięciu związków dla S. triloba, siedmiu związków dla S. hians i tylko dwóch związków dla S. nemorosa. Frakcja otrzymana metodą destylacji z parą wodną jest bogatsza w związki mniej lotne, natomiast metoda head-space pozwala oznaczyć składniki bardziej lotne.

Ciśnieniowa ekstrakcja cieczowa (ASE) z zastosowaniem eteru naftowego okazała się najmniej skuteczna. W próbkach przygotowanych tą metodą zidentyfikowano zaledwie sześć związków lotnych dla S. lavandulifolia i S. triloba, dwa związki lotne dla S. staminea, jeden związek dla S. nemorosa, a dla S. hians nie zidentyfikowano żadnego związku lotnego.

Sezonowe porównanie składu jakościowego i ilościowego frakcji lotnej pochodzącej z pięciu różnych gatunków szałwii (Salvia L.) przedstawiono w tab. 5-9, w których oszacowano względny procentowy udział zidentyfikowanych związków względem całkowitej frakcji lotnej. Pogrubione czcionki w tabelach pokazują chemotaksonomiczne markery oraz wskaźniki chemotaksonomiczne analizowanych gatunków szałwii.

61