16
(8. PFK, tom 7.) Baraniecki i in.
Zaprezentowano 100 bodźców (po jednym na raz). Uczestnicy mieli za zadanie ocenić każde ze słów tak szybko, jak to możliwe. Słowa pojawiały się na środku ekranu, pisane wielkimi białymi literami na czarnym de. Wciśnięcie „P” na klawiaturze oznaczało oceną pozytywną, zaś „N” — negatywną. Natychmiast po dokonanej ocenie, na ekranie wyświetlały się litery „Z” lub „X”, umiejscowione po prawej bądź lewej stronie, wyśrodkowane w pionie. Uczestnicy zostali poinstruowani, aby reagować na nie jak najszybciej, wciskając odpowiadający literom przycisk na klawiaturze. Wciśnięciu poprawnej lub niepoprawnej litry towarzyszyła informacja zwrotna taka sama, jak w Eksperymencie I.
Zastosowano dwuczynnikową analizę wariancji z powtarzanymi pomiarami (walencja: pozytywna vs negatywna oraz pozycja: prawo vs lewo). Uzyskano jedną istotną statystycznie różnicę, zgodnie z przewidywaniami w interakcji czynników: walencja x pozycja (p < 0,001). Oznacza to, że rozpoznanie liter było szybsza po prawej stronie, jeżeli została poprzedzona poprawną oceną pozytywnego bodźca, podczas gdy dyskryminacja po lewej stronie była szybsza, jeżeli została poprzedzona poprawną oceną bodźca negatywnego (zob. rys. 2).
I | Pozytywne | Negatywne
Lewa Prawa
Pozycja Zadania
Rysunek 2.2. Czasy reakcji (dyskryminacja liter) jako funkcja pozycji i Walencji prymy. Słupki błędów odzwierciedlają standardowy błąd różnicy między dwoma średnimi.