1194639584

668

znormalizowane do wartości w piku. Z rys. 12 widać, że obszar oddziaływania, w którym przejście nukleonu zachodzi z największym prawdopodobieństwem otrzymujemy dla parametru R₀ 1,65 f. Przyjmując wartość R₀ równą na połowie wysokości piku otrzymujemy, że przejście nukleonu zachodzi z maksymalnym prawdopodobieństwem, jeśli l,2f R₀ 2f, to jest w obszarze otaczającym jądro o grubości 0,8f.

3. 3. Widma energetyczne produktów reakcji

Należy zauważyć, że jądro ¹³N identyfikowane jako końcowy produkt reakcji X>osiada specjalną wdasność polegającą na tym, że wszystkie jego wzbudzone stany są niestabilne odnośnie do emisji protonu. Tak więc zawsze, jeżeli powstaje jądro ¹³N, to na pewno powstaje ono w stanie podstaAvowym. Własność ta jest z powodzeniem stosowana w badaniach wzbudzonych stanów' jąder tarczy. Mierząc widmo energetyczne jąder ¹³N, np. na podstawie ich zasięgów, można ocenić, do jakiej wartości wzbudziły się końcowe jądra tarczy. W pracy [41], w której badano reakcje przejścia neutronu podczas bombardowania cienkiej tarczy ¹⁹⁷Au jonami ¹⁴N z energią 123 MeV, znaleziono w ten sposób, że wzbii dzenie powstałych w w^ryniku reakcji przejścia jąder ¹⁹⁸Au wynosi około 14 MeY z maksimum dla 5 MeY.

Interesującym przykładem zastosowania reakcji przejścia do badania struktury jąder atomowych jest praca [48], w której badano przejście neutronu z jądra ¹⁴N do jądra ²⁰⁷Pb i ²⁰⁸Pb (bombardowano oddzielnie rozdzielone izotopy Pb). Energia jonów^{r 14}N wynosiła 140 MeY. Mierząc zasięgi powstających jąder ¹³N, wyznaczono poziomy energetyczne jąder końcowych ²⁰⁸Pb i ²⁰⁹Pb, odpowiadające najbardziej prawdopodobnym przejściom neutronu z jądra ¹⁴ls. Ciekawy i zaskakujący okazał się przy tym fakt znacznej liczby przejść do stanu podstawowego jądra końcowego ²⁰⁹Pb. z drugiej zaś strony obserwowano znikomą liczbę przejść neutronu do stanu podstawowego jądra końcowego ^,208Pb. (zobacz rys. 13).

Możliwym do przyjęcia wyjaśnieniem tych rezultatów jest wyjaśnienie zaproponowane przez G. B rei ta, który zauw^rażył, że neutron przechodząc z jądra ¹⁴N, posiadającego tak dużą energię, niesie z sobą znaczny kręt wyno szący około 5h. Spin stanu podstawowego jądra ^2>07Pb wynosi 1 '2 zaś jądra ^Pb wynosi 0, podczas gdy spiny podstawowe jąder ²⁰⁸Pb i ^2,)<JPb wynoszą odpo-Aviednio 0 i 9/2 h. Jest zatem mało prawdopodobne, ażeby jądro ²⁰⁷Pb mogło pochłonąć neutron ze spinem 5 h przechodząc do stanu podstawowego jądra ²⁰⁸Pb ze spinem 0. Z drugiej zaś strony jądro ²⁰⁸Pb pochłaniając neutron ze spinem 5/i daje normalny stan podstawowy jądra ²⁰⁹Pb ze spinem 9/2 h. Zgodnie z powyższą argumentacją nieobecność przejść neutronu do stanu podstawowego jądra ²⁰⁸Pb może być zrozumiana. Należy zauważyć, że poczynając od trzeciego poziomu jądra ²⁰⁸Pb, spiny są odpowiednio równe: 5, 4, 5 i 6, a więc przejście do tych stanów' Arinno być ułatwione, co rzeczywiście ma miejsce, jak widii e. na rys. 13.