120137628

JUBILEUSZ INSTYTUTU BIBLIOTEKOZNAWSTWA UWR. 5

ki i Bibliotek pod kierunkiem — wówczas docenta — Karola Głombiow-skiego oraz Czytelnictwa i Organizacji Bibliotek pod kierunkiem prof. Antoniego Knota⁵. Do 1967 r. studia trwały 5 lat. W 1968 r. na mocy decyzji Ministerstwa odnoszącej się do prawie wszystkich kierunków studiów uniwersyteckich skrócono je do lat czterech⁶.

Z dniem 1 maja 1969 r. zgodnie z Zarządzeniem Ministerstwa Oświaty i Szkolnictwa Wyższego (Dz.Urz.Min.Ośw.Szk.Wyż. 1969 nr A-4 poz. 34) dotychczasowa Katedra została przekształcona w Instytut Bibliotekoznawstwa. Funkcję dyrektora objął od 1.9.1969 Antoni Knot⁷. W dalszym ciągu utrzymano przynależność placówki tio Wydziału Filologicznego.

Dużą rolę w środowisku dydaktycznym odegrał powołany w 1973 r. przez . MNSzWiT Zespół Dydaktyczno-Wychowawczy Bibliotekoznawstwa⁸, którego przewodniczącym po H. Więckowskiej został w 1978 r. Krzysztof Migoń*.

Instytut wrocławski jest jedyną placówką w Polsce, która stosuje wszystkie formy kształcenia i dokształcania bibliotekarzy na poziomie wyższym: studia stacjonarne, zaoczne, podyplomowe oraz doktoranckie. Ostatnie, istniejące wyłącznie we Wrocławiu od r. ak. 1977/78, mają cykl czteroletni, a zakresem swoim obejmują naukę o książce, bibliotece i informacji naukowej¹⁰. Dodać jednak należy, że seminaria doktoranckie prowadzono w Katedrze Bibliotekoznawstwa Uniwersytetu Wrocławskiego już od r. 1963, podobnie jak to było i jest praktykowane w innych polskich instytutach. Seminaria te prowadzili Antoni Knot i Karol Głom-biowski, a Bronisław Koćowski opiekował się swoimi doktorantami w drodze indywidualnych konsultacji. Do chwili obecnej w Instytucie wypromowano ok. 60 doktorów.

„Utrzymanie studiów bibliotekoznawczych na poziomie uniwersyteckim — pisała H. Więckowska — uzależnione jest od zachowania równowagi między procesem dydaktycznym i naukowo-badawczym”¹¹. Celem wypełnienia obydwu zadań obok form doskonalenia naukowego pracowników równie ważne są formy kształcenia i naukowej aktywizacji studentów. Dominującą rolę odgrywają tu seminaria magisterskie. W pierwszych latach istnienia Katedry prowadzili je: K. Głombiowski, A. Knot, B. Koćowski, K. Maleczyńska, M. Przywecka-Samecka, natomiast spoza grona etatowych pracowników Marta Burbianka z Biblioteki Uniwersyteckiej oraz Jan Trzynadlowski z Instytutu Filologii Polskiej Uniwersytetu Wrocławskiego. W latach późniejszych opiekę nad pracami magi-

•    Komunikat Katedry Bibliotekoznawstwa Uniwersytetu Wrocławskiego- „Prz. BibLH 1966 R. 34 Z. 1/2 B. 76.

•    H. Więckowska: System kształcenia bibliotekarzy na uniwersytetach polskich. „Pr*. Btbl.” 1671 R. 36 z. 1/4 8. 231.

¹ Utworzenie Instytutu Bibliotekoznawstwa (Komunikat). „Pn. Blbl.** 1669 R. 37 z. 4 U. 387.

•    Kształcenie bibliotekarzy (Komunikat). „Prz. Bibl.*’ 1974 R. 42 z. 2 s. 209.

•    Z. Gaca-Dąbrowska, A. Jankowska-Janiak: Problemy kształcenia bibliotekarzy na forum międzynarodowym l w Polsce. „Stud. o Ksłqź.*’ 1976 T. 6 s. 247. 248.

>• Z. Gaca-LMbrowska. A. Jankowska-Janiak: Problemy kształcenia.* s. 244.

^u H. Więckowska: System kształcenia bibliotekarzy... a. 241,