8658359965

1

1

9

JUBILEUSZ INSTYTUTU BIBLIOTEKOZNAWSTWA UWR.

dycję z walorami stylistycznymi. Obszerna rozprawa A. Żbikowskiej--Migoń O popularności pisarzy i dzieł literackich, jej kryteriach i wyznacznikach³⁶ podejmuje próbę definicji pojęcia „popularność literatury” oraz określenia form jej społecznego oddziaływania, a przede wszystkim możliwości badawczych w tym zakresie. Praca ta, korzystając z dotychczasowego dorobku historyków, socjologów literatury i księgoznawców, kładzie nacisk na bibliologiczny aspekt powyższych zagadnień, wskazując na atrakcyjność nowego spojrzenia na społeczny zasięg dzieł piśmienniczych.

Problemy teoretyczne nauki o książce podejmował Głombiowski kilkakrotnie, m.in. dla wyznaczenia granic młodej przecież dyscypliny naukowej w stosunku do młodszej od niej, ale bardzo ekspansywnej — nauki o informacji naukowej, nazywanej przez autora informatyką. W artykule opatrzonym znamiennym tytułem Nauka o książce nauką o człowieku³'⁷ rozważa on zagadnienie miejsca nauki o książce wśród innych nauk. Omawiając program Podyplomowego Studium Informacji Naukowej przy Instytucie Bibliotekoznawstwa i Informacji Naukowej Uniwersytetu Warszawskiego, a także Katedry Bibliotekoznawstwa i Informacji Naukowej w Pradze, odrzuca on umiejscawianie bibliologii wśród nauki o informacji naukowej. Takie bowiem ustalenie proporcji ogranicza funkcję książki do czysto utylitarnej — jednego z wielu narzędzi przekazywania treści z pominięciem jej funkcji estetycznej i wychowawczej. Warto zacytować konkluzję zawartą w tym artykule dla uchwycenia filozoficzno-humanistycznego klimatu rozważań autora: „(...) jest tylko kwestią naszej decyzji — pisał Głombiowski — czy za przedmiot naszych zainteresowań obierzemy naukę o sposobach automatycznego przekazywania informacji, czy też naukę — o człowieku (...). Wybierając naukę o książce, wybieramy historię ludzką, wybieramy historię książki, którą świadomy trud człowieka czyni pełnym urody naczyniem swoich myśli i swoich uczuć”³⁸.

Kontynuację myśli Profesora w tym samym tomie wrocławskich Studiów o Książce stanowiła rozprawa K. Migonia³³. Po okresie polemik i popularyzacji podstawowych założeń, refleksji historycznych i socjologicznych należało opisać nową dyscyplinę we wszelkich jej aspektach i związkach. Ta kolejność: Głombiowski — Migoń jest znamienna i charakterystyczna dla określenia więzi naukowych łączących obydwu autorów' oraz ukazania symbiozy intelektualnej. Było to również niejako symboliczne przekazanie pałeczki przez odchodzącego z ośrodka wrocławskiego kierownika ówczesnej Katedry i podjęcie tej pałeczki przez następcę —