120139523

SYSTEMY I SIECI KOMPUTEROWE 77

CCITT. Znaczy to, że w tej serii warstwa sieciowa jest oparta na protokole X.25, warstwa transportowa na protokołach TPO, TP2 i TP4, zaś poczta elektroniczna zrealizowana jest w standardzie X.400. Jak jednak powszechnie wiadomo, oprogramowanie realizujące zalecenia CCITT jest — bez względu na rodzaj platformy sprzętowej — stosunkowo drogie.

Twórcy oprogramowania systemowego serii HP 3000 rozszerzyli więc zestaw obsługiwanych protokołów o usługi wywodzące się z projektu DA RPA. Znaczy to, że użytkownik ma pełną możliwość komunikowania się z systemem na poziomie protokołów TCP/IP, tak jakby to był normalny UNIX. Użytkownik ma oczywiście możliwość zamiany protokołu warstwy transportowej na protokół własny typu UDP (User Datagram Protocol). W tej klasie Hewlett-Packard dostarcza użytkownikowi systemu HP 3000 wysokosprawny, lecz nieroutowalny protokoł Avista Flow Control Protocol (AFCP) wykorzystujący blokowy tryb transmisji, a więc zmniejszający liczbę transmitowanych pakietów. Ponieważ IEEE 802.3/Ethernet jest siecią o dostępie rywalizacyjnym do medium (CSMA/CD), to zmniejszenie liczby pakietów zmniejsza liczbę przypadkowych kolizji na sieci, a co za tym idzie również liczbę koniecznych retransmisji uszkodzonych pakietów. W efekcie na tym samym segmencie sieci może pracować 4-^10 krotnie więcej użytkowników niż w przypadku UNIX-a.

Oczywiście użytkownik nie musi realizować dostępu do serwera poprzez protokół AFCP. Jak w normalnym Internecie możemy komunikować się na poziomie TCP/IP. Z poziomu dowolnego PC wyposażonego w kartę Ethernet oraz ARPA Services (TCP/IP, Telnet, FTP) albo zdalnie, albo lokalnie możemy otworzyć sesję na HP 3000. Jedyna rzecz jakiej będziemy do tego celu potrzebowali to osobny procesor sieciowy, który potrafi wykonać konwersję protokołu AFCP do TCP. Procesor ten występuje w postaci osobnej karty do kontrolera terminali asynchronicznych DTC bądź w postaci osobnego pudełka mającego wyjście na LAN. Istnieją również produkty firm trzecich realizujących telnet wprost na HP 3000 (programowo), są one jednak mniej sprawne.

Nieroutowalność protokołu AFCP w małej skali (w zasięgu pętli FDDI lub w zasięgu kilku sąsiadujących ze sobą budynków) można obejść poprzez bridging. Natomiast w sieci rozległej dobrym wyjściem jest wykorzystanie oprogramowania NS 3000 obsługiwanego na poziomie protokołu X.25. Można to zrobić poprzez multipleksowanie linii IP albo kapsułkowanie pakietów X.25 w pakietach IP i routowanie ich po Internecie do końcowego routera, na którym należy odpakować je z powrotem i przesłać w pierwotnej postaci na zadeklarowany wcześniej port X.25. W port ten winna być wpięta synchroniczna karta X.25 umieszczona w kontrolerze terminali asynchronicznych. Korzyść wynikająca z wprowadzenia pakietów z WAN-u wprost na DTC poprzez kartę X.25 polega na dodatkowym odciążeniu LAN-u od pakietów TCP i pozostawienie na nim tylko pakietów AFCP.

Warto odnotować, że często w telnecie można wybrać opcję transmisji blokowej pod warunkiem, że partner, do którego wysyłamy nasze pakiety, jest w stanie je obsłużyć. Mechanizm ten jest wykorzystany w VTLS-owej