Epoka literacka
Uznawane wzorce parenetyczne (godne naśladowania postacie literatury pouczającej) Na podstawie poznanej literatury średniowiecza możemy mówić o trzech wzorcach parcnetycznych - czyli ideałach, wzorach do naśladow ania propagowanych w tej epoce.
Przykład
• król Karol Wielki,
• król Artur
• Bolesław Chrobry
• Bolesław Krzywousty Cechy
Mądrość i duma. pobożność, miłosierdzie dla poddanych, sprawiedliwość, cechy rycerskie: więc i waleczność, honor, odwaga.
Przykład
• Roland. Lancelot, Tristan Cechy
Męstwo, odwaga, honor, wierność kodeksowi rycerskiemu, poddanie się Bogu i w ładcy. Wierność danemu słowu i zasadom, przyjacielowi i damie swego serca. Pobożność, waleczność, mistrzostw o w ry-uczciwość w walce.
ŚWIĘTY
Przykład
• święci Aleksy,
• św. Szymon Slupnik
• św. Jerzy' walczący' ze smokiem Cechy
Pobożność, całkowite oddanie się Bogu, umartwianie ciała, śluby czystości, rezygnacja z. dóbrdoc/esncgo świata, ubóstwo, medytacja, często męczeństwo, a nawet śmierć za wiarę.
Dw utorow ość - podział na literaturę religijną i świecką.
Pareneza dosłownie oznacza pouczenie. Literatura parenetycz-na to literatura propagująca wzory postępowania, ideały modne i uznawane w danej epoce. Z kolei tzw. wzorce parenetyczne to wzory osobowe, postacie godne naśladowania, skupiające cechy wzorowe, pożądane, idealne. Literatura średniowieczna zarysowuje portrety: idealnego władcy', rycerza i ascety. To utwory parenetyczne decydują o dydaktycznym charakterze epoki, lecz nie są charakterystyczne tylko dla epoki średniow ie-cza. W renesansie spotkamy następne wzorce: dw orzanina, ziemianina, patrioty, późniejsze epoki także obfitują w dzieła pouczające odbiorcę, jak ma postępować.
SS3SSSS& | |
>. -ai.ŁimSwM |
_wJjrrTT:'lrTnr'.ir:irerf ^, TlESinitęsinnrmiBniic.si l «■£ jpire Ansijlfairii muxt>T'> urftini |
y.^L.nnnnritKnilułn imj.ani j | |
6