1313878417

Wady obróbki skrawaniem:

-    nieuchronne marnowanie (przerabianie na wióry) części materiału,

-    zwykle więcej czasu zajmuje kształtowanie przedmiotu przy pomocy obróbki skrawaniem niż np. przez odlewanie czy kucie,

-    przy niewłaściwie dobranych warunkach skrawania, może powodować niekorzystne zmiany właściwości warstwy wierzchniej,

-    skrawanie jest energo- i kapitało- oraz pracochłonne.

Najbardziej rozpowszechnionym rodzaju obróbki skrawaniem jest toczenie. Podczas tego procesu część obrabiania wykonuje ruch obrotowy dookoła osi wrzeciona tokarki - ruch główny, a narzędzie ruch prostoliniowy - ruch posuwowy. W wyniku tych ruchów powstaje powierzchnia obrobiona oraz powierzchnia skrawania.

Warstwa skrawana    Powierzchnia skrawania

Rys. 1. Elementy skrawania [1],

Powierzchnia obrobiona powstaje po usunięciu warstwy skrawanej z powierzchni obrabianej. Powierzchnia skrawania stanowi powierzchnię przejściową między powierzchnią obrabianą a powierzchnią obrobioną. Jest to powierzchnia formowana w materiale obrabianym czynną krawędzią skrawającą narzędzia. Warstwę skrawaną stanowi warstwa materiału oddzielanego od części obrabianej przez ostrze narzędzia. Warstwa ta na skutek posuwu narzędzia przekształca się w wiór. Elementy warstwy skrawanej przedstawia rysunek 1.

Ruchem względnym, warunkującym istnienie procesu skrawania, jest przy toczeniu ruch obrotowy wałka, a przy wierceniu i frezowaniu - ruch obrotowy narzędzia.

Ruchy narzędzia oraz części obrabianej niezbędne do prowadzenia obróbki są nazywane ruchami podstawowymi.

Ruch narzędzia lub obrabianej części warunkujący istnienie procesu skrawania nazywamy ruchem głównym lub ruchem roboczym.

Ruch narzędzia lub obrabianej części niezbędny do usunięcia warstwy skrawanej z całej powierzchni obrabianej nazywamy ruchem posuwowym lub posuwem.

Wszystkie inne ruchy przygotowawcze niezbędne do wykonania obróbki (jak np. ustawianie lub dosuwanie części obrabianej albo narzędzia i ruchy korekcyjne), a nie będące ruchami podstawowymi, są nazywane ruchami pomocniczymi.

Prędkość ruchu głównego przy obróbce skrawaniem nazywamy prędkością (szybkością) skrawania i wyrażamy w m/min lub m/s.

Suma geometryczna prędkości ruchu głównego i posuwowego jest nazywana wypadkową prędkością skrawania.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego"

8