Prędkość ruchu posuwowego w stosunku do prędkości ruchu głównego jest w praktyce bardzo mała i dlatego w obliczeniach praktycznych za prędkość skrawania przyjmuje się prędkość ruchu głównego.
W przypadku toczenia zewnętrznej powierzchni walcowej ruchem głównym jest ruch obrotowy walca dookoła osi, natomiast ruchem posuwowym - przesunięcie noża w kierunku osiowym. Prędkość skrawania w procesie toczenia jest zależna od prędkości obrotowej wrzeciona tokarki i wynosi:
gdzie: d - średnica powierzchni obrabianej w mm, n - prędkość obrotowa wrzeciona w obr/min.
Prędkość skrawania v e stanowi wypadkowa wektorów prędkości ruchu głównego vc i posuwowego v/.
Rys. 2. Kierunki ruchów: a)przy toczeniu wzdłużnym, b) przy wierceniu, c) przy frezowaniu przeciwbieżnym, d) przy frezowaniu współbieżnym [1].
Sposób składania tych wektorów przy toczeniu przedstawia rysunek 2 a, przy wierceniu 2 b, a przy frezowaniu — rysunek. 2 c i d.
Odpowiadając na pytania, sprawdzisz, czy jesteś przygotowany do wykonania ćwiczeń.
1. Jaki jest cel obróbki skrawaniem?
2. Na czym polega proces skrawania?
3. Jakie są wady i zalety obróbki skrawaniem?
4. Jakie są kierunki ruchów podczas skrawania?
5. Jakie są elementy warstwy skrawanej?
6. Jak wyznaczyć prędkość ruchu głównego?
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego"
9