Kultura fizyczna- obejmuje wzory znaczeń i zachowań oraz efekty tych zachowań, skierowane na ciało człowieka; wartości związanych z kształtowaniem ciała, które wyznaczają poszczególnym członkom danych wspólnot cele i sposoby rozwijania różnych kompetencji ciała:
• Egzystencjalnych (witalno- bytowe, zdrowotne, rekreacyjno- utylitarne)
• Symbolicznych (sportowo- agonistyczne, perfekcjonistyczne, estetyczno- artystyczne)
• Społecznych (hedonistyczne, estetyczno- obyczajowe związane z zabiegami upiększającymi ciało)
Wychowanie do wartości ciała oznacza wychowanie do kultury sportowej, zdrowotnej, rekreacji i pracy przedmiotowej oraz kultury estetyki zachowań ruchowych. Wychowanie fizyczne jest procesem edukacji do kultury fizycznej, jest wychowaniem do różnorodnych wartości i wzorów zachowań względem ciała:
Wychowanie do kultury medycznej, zdrowotnej, higienicznej i ekologicznej, do kultury rekreacji
Wychowanie do kultury sportowe, cyrkowej, baletowej i tanecznej Wychowanie do kultury kostiumowej.
Celem wychowania fizycznego jest kształtowanie postaw wobec wartości ciała, tzn. dyspozycji do zachowań kreacyjnych, rekreacyjnych i korekcyjnych wobec ciała na podłożu poznania ich znaczenia dla zdrowia, sprawności i urody oraz pozytywnego do nich stosunku emocjonalnego. Efektem tak rozumianej edukacji (fizycznego wychowania) są kompetencje aksjologiczne, realizacyjne, komunikacyjne oraz technologiczne człowieka w zakresie dbałości o ciało.
Jednym z przejawów akceptacji wartości ciała jest czynne uczestnictwo w różnych formach kultury fizycznej.
Nauczyciel wychowania fizycznego Jest przewodnikiem po świecie wartości, organizatorem bogatych aksjologicznie, prowokujących wychowanków do wyboru wartości i decyzji.
Efekt- wychowanek dąży do prawdy o samym sobie poprzez samopoznanie, samoocenę, samoodkrywanie i samodoskonalenie.