1468551090

obejmując swoimi regulacjami coraz szerszą przestrzeń wymiany zarówno w wymiarze podmiotowym jak i przedmiotowym. Sukces rundy urugwajskiej, uwieńczony utworzeniem Światowej Organizacji Handlu, odczytywany był jako zapowiedź kolejnych, coraz bardziej zaawansowanych rozwiązań.

Rozpoczęcie kolejnej rundy rokowań zapoczątkowane Spotkaniem Ministerialnym w Dausze w 2001 wydawało się być naturalną kontynuacją rozpoczętego procesu. Tymczasem niefortunny przebieg rozmów powodował coraz większą niecierpliwość i drażliwość uczestniczących stron. Przeciągające się i zamienione w jawne spory negocjacje zaczęły wzbudzać coraz większe emocje uczestników i zainteresowanie obserwatorów. Napiętrzające się opóźnienia stały się przedmiotem uwagi nie tylko polityków czy dziennikarzy, ale i badaczy. Historia we wszystkich dotychczasowych przypadkach była wszak świadkiem rund negocjacji relatywnie krótkich i kończących się za każdym razem sukcesem. Wbrew powszechnym oczekiwaniom bieżące negocjacje toczą się już dwunasty rok, a perspektywa ich finalizacji wydaje się bardzo odległa.

Głównym przedmiotem zainteresowania stał się coraz bardziej dokuczliwy impas, a celem prac odnalezienie jego przyczyn. Poczęto wysnuwać pewne tezy, które tłumaczyć miały obserwowany fenomen przeciągających się negocjacji rundy Doha. Zadawano pytania czy to tylko przejściowa trudność czy koniec długiego i wysoce zaawansowanego procesu liberalizacji.

Za jedną z najważniejszych przyczyn niepowodzeń uznano brak koordynacji stanowisk gigantów światowego handlu - Unii Europejskiej i Stanów Zjednoczonych. Ich zgodne dotychczas poglądy były nie tylko gwarantem pomyślności rozmów, ale i ich motorem napędowym. Różnice w poglądach na przebieg negocjacji uwidoczniły się zwłaszcza w warunkach transformacji międzynarodowego ładu ekonomicznego, której kulminacja nastąpiła wraz z kryzysem roku 2008.

Mając powyższe na uwadze, intencją autora niniejszej pracy jest podjęcie próby zbadania i objaśnienia przyczyn zaskakującego fiaska rundy negocjacyjnej z Doha. Środkiem, który posłuży realizacji tego celu będzie analiza stanowisk negocjacyjnych Unii Europejskiej i Stanów Zjednoczonych. Aby dokonać pełnego objaśnienia odwołano się do tradycji i pojęć utylitaryzmu, który w pracy występuje w podwójnej

6