1468551345

W dniu 1 lipca 1948 r. Instytut pod oficjalną nazwą Instytut Spawalnictwa wszedł w skład zespołu instytutów przemysłowych podległych Głównemu Instytutowi Mechaniki z siedzibą w Warszawie, utworzonemu przez administracyjne podporządkowanie kilku istniejących już instytutów. Odbiło się to ujemnie na sytuacji Instytutu Spawalnictwa, gdyż trzeba było odtąd staczać walki konkurencyjne o dotacje budżetowe i kredyty inwestycyjne.

Fot. 15. Budynek administracyjno-socjalny Instytutu po wykończeniu

Niemniej jednak udało się w r. 1950 ukończyć budowę pięciokondygnacyjnego budynku admini-stracyjno-socjalnego o kubaturze 8.300 m\ w którym na trzecim piętrze urządzono internat, a w suterenie stołówkę dla 80-ciu uczestników kursów spawania. Internat był pod stałym nadzorem dyr. Szuppa, którego mieszkanie znajdowało się na trzecim piętrze, tuż obok internatu.

Równolegle prowadzono prace budowlane przy wznoszeniu 3 hal technologicznych przeznaczonych do prowadzenia działalności badawczej (fot. 16).

Po całkowitym przeniesieniu do Gliwic w r. 1949 na całość Instytutu Spawalnictwa składały się następujące jednostki organizacyjne nie ujęte w oficjalny schemat:

Dział Szkoleniowy - z warsztatami szkoleniowymi, salami wykładowymi i warsztatem pomocniczym do prac przygotowania materiałów dla ćwiczeń spawaczy,

Dział Technologii Spawania - stanowiący zalążek przyszłego pionu zakładów badawczych Instytutu

Dział Badań Metaloznawczych - z pracowniami nieniszczącej kontroli spawanych połączeń, badań wytrzymałościowych i badań metaloznawczych,

Dział Ogólnotechniczny - organizujący przedsięwzięcia związane z rozbudową Instytutu,

Dział Administracyjno - Finansowy.