WA308�7 II5947 NAUKA O LUDACH483 I

6. Ludy z po nad cieśniny Beringa.

Pod tą nazwą łączymy z sobą pewną ilość pokoleń półuo ao-azyjatyckich i amerykańskich które albo nad brzegami morza Beringa mieszkają, lnb też ztąd podobnie jak Es kim osy aż do Grenlandyi się rozprzestrzenili. Nazwa hyperborejskich Mongołow (podbiegunowych), którą im Latkam nadał, nie da się w zupełności do naszej gromady zastosować, gdyż zamyślamy zaliczyć do niej i ludy, zamieszkujące ziemię aż do szlaku Juan-de-Fuca. Typ jeden językowy łączy tylko pojedyncze gałęzie tych pokoleń między sobą ale nie wszystkie. Inaczej zaś ma się rzecz z cielesnemi znamionami, stanowiącemi przejście od mongołowatyck Sybirczyków do krajowców Ameryki. To przejście może nam również posłużyć za usprawiedliwienie, iż ludów Amerykańskich nie stawiamy osobno, jako odrębne plemię, lecz je do azyjatyckich Mongołów zaliczamy. U wszystkich tych ludów spotykamy bowiem czerwonawe lub brunatno ciemnawe zabarwienie skóry, włos na głowie prosty, gładki, okrągły, brak zarostu na brodzie z jednym tylko wyjątkiem i zupełną prawie nagość reszty ciała.

aj Hełmy czyli Kamczadale.

Powyższe znamiona wraz z oczyma skośnoszczelinowemi skłoniły Georga Steller’a do przypisania Kamczadalom stanowczo podobieństwo do Mongołów ^J). Słowa wieli języku powstają przez luźne stawianie obok siebię pierwiastków, a jeżeli to prawda, co Kennan twierdzi, że przedsłówków używają, to tern samem oddzielają się stanowczo tak od uralo-altajczyków, jak od Eskimosów ²). Głownem ich zajęciem jest rybołówstwo, a pies, którego do sanek zaprzęgają,

G Steller. Kamtschatka, str. 298.

•    ²) L a t h a m. Varieties, str. 274 twierdzi, nie uzasadniając tego wcale, że

język Kamczadalski posiada wspólny zasób wyrazów z językiem Koreańskiego i japońskiego ludu. Prawdopodobnie są to wyrazy kulturowe, które przez wzajemne związki jednym od drugich sie udzieliły.

http://rcin.org.pl

30*