lisy i niedźwiedzie białe pożerają je po większej części. Osoby stare i chorowite domagają się zwykle śmierci z rąk swej rodziny. Wtedy wykopują dla nich grób. wykładają go mchem i zabiwszy zwierzę, wypuszczają krew do niego. Następnie pytają się jeszcze raz żądającego śmierci, czy umierać pragnie, i wcierają mu pod nos massę, z wroniego oka przygotowaną, aby go odurzyć, a gdy to nastąpi, otwierają mu żyły i przebijają serce, by krew uszła. Zwłoki osób ubogich pozostawione bywają zgniciu, bogatszych zaś bywają palone czyli raczej na ogniu z drzewa, mchu i tranu smażone. Gdy kto naturalną śmiercią umrze, to wynoszą zmarłego otworem, w tylnej ścianie chaty umyślnie zrobionym, który potem starannie zatykają, aby duch zmarłego tamtędy do chaty nie wrócił.
A) Aleuci,
Od pół wyspu Kamczatki ciągnie się do Aljaszki lukiem powabnie zatoczonym łańcuch wysp wulkanicznych, pozbawionych wszelkiój drzewnej rośliny i mgłą wiecznie osłoniętych. Są to wyspy aleutyjskie, których mieszkańcy o tyle z Eskimosami w pewnym stoją związku, że pewną ilość wspólnych z nimi wyrazów posiadają, które oba ludy od siebię nawzajem przejąć mogły, wreszcie zaś, co do języka swego, zupełnie odrębne zajmują miejsce *). Jest to lud mopgolski 2), o którym wspomnieliśmy już raz z powodu jego zwyczaju zawierania wcześnie związków małżeńskich 3). Wprawdzie wszystkie ludy z nad cieśniny i morza Beryngasą mniej lub więcej zdolnemi żeglarzami, tak że Aleuci zdają się jeszcze swą zręcznością samych Eskimosów przewyższać.
') Według owego krótkiego zarysu, który Lutke (Voyage autor du monie, chap. VI. Paris 1835. T. I, str. 243) podaje, używają, oni i prefiksów, których w języku limitów wcale nie ma.
2) Pewien podróżnik niemiecki (Allg. Zeitung 1873, str. 4300) twierdzi nawet, sądząc po budowie ich twarzy, że oni z Japonii pochodzą.
3) Zob.powyżćj str. 203. U nich panują te same występki erotyczne (Langs-dorff. Reise um die Welt. T. II, str. 43. W. H. Dali, Alaska, Boston 1870, str. 402) jak i u Namołlćw, (L u t k e 1. c. chap. VI, T. II, str. 197), lub Itelmów (Steller Kamtschatka, str. 289 i 351) lub też Czukczów (v. Wrangel. Rei-sen langs der Nordkiiste Sibiriens. T. II, str. 227).