1484606159

wykazują zdecydowany zakres gumowo-elastyczny, który w wyższych temperaturach przechodzi w zakres rozkładu termicznego. Podobnie jak przy duroplastach formowanie plastyczne elastomerów z reguły nie jest możliwe

Własności polimerów

Polimery termoutwardzalne - ze względu na usieciowanie przestrzenne mają dużą wytrzymałość, twardość i sztywność, natomiast ich ciągliwość i odporność na pękanie jest mała. Własności mechaniczne polimerów termoutwardzalnych rosną ze wzrostem stopnia usieciowania, natomiast własności plastyczne ulegają pogorszeniu.

Surowce dodatkowe

W celu polepszenia własności użytkowych lub obniżenia kosztów wytwarzania wprowadza się do polimerów różnego rodzaju dodatki. Zalicza się do nich:

• napełniacze - są dodawane w celu zwiększenia wytrzymałości polimerów głównie przez ograniczenie zdolności do przemieszczeń cząsteczek liniowych. Zwiększają one również stabilność wymiarową i obniżają koszt wytwarzania wyrobów (krótkowłóknista celuloza, skrawki tkanin, krzemionka, mika, proszki metali i sadza)

•    zmiekczacze - są dodawane w celu obniżenia temperatury zeszklenia, a przez to

zwiększenia plastyczności polimeru w określonym przedziale temperatury (estry kwasów dwu- i trój karboksylowych)

•    stabilizatory - zapobiegają rozkładowi polimeru pod wpływem utleniania,

promieniowania nadfioletowego lub podwyższonej temperatury (związki ołowiowe, wapniowe, cynowe, sadza)

•    środki smarujące - są dodawane w celu ułatwienia przetwórstwa polimerów. Ich

zadaniem jest zmniejszenie lepkości polimeru podczas formowania i zmniejszenie przyczepności polimeru do gorących powierzchni maszyn przetwórczych (parafiny i woski)

•    środki zmniejszające palność - chloroparafiny, czterobromobenzen lub

pięciobromobenzen.

•    środki barwiące - nadają polimerom żądane zabarwienie (żółcień chromowa, tlenki

żelaza, ultramaryna, selenek kadmowy, oranż chromowy, siarczek kadmowy, zieleń chromoaą, chromian strontowy)

•    porofor

3