3. Zasada systematyczności - ma na celu przede wszystkim określenie zdrowotnych i programowych potrzeb uczestnictwa w zajęciach. Polega na stopniowaniu trudności, czyli wprowadzaniu zadań ruchowych od najłatwiejszych do bardziej złożonych oraz naukę elementów nieznanych na bazie elementów znanych.
4. Zasada wszechstronności - polega na doborze przez instruktora środków zapewniających możliwość wszechstronnego rozwoju, zarówno w sferze motorycznej, intelektualnej, jak i społeczno - moralnej.
5. Zasada poglądowości - jest zasadą mającą na celu wywołanie wyobrażeń ruchowych oraz wzbudzenie w uczestniku chęci do ich naśladowania. Instruktor prezentując daną czynności ruchową powinien wykonać to bezbłędnie i dokładnie, tak aby pokaz był wzorem i zachętą.
6. Zasada dostępności - w przypadku tej zasady bardzo ważne jest określenie wieku, płci, zainteresowań, uwarunkowań oraz cech indywidualnych uczestnika w celu dostosowania dokładnych zadań, środków, metod i form do indywidualnych potrzeb i uzdolnień.
7. Zasada zdrowotności - mówi o zdrowotnym charakterze ćwiczeń rekreacyjnych. Indywidualnie dobrane formy ćwiczeń mają pozytywny wpływ na zdrowie człowieka, jego rozwój oraz wspomagają przystosowanie się do określonych warunków środowiska. Ponadto odpowiednie ćwiczenia fizyczne stosowane mogą być w rehabilitacji ruchowej.
8. Zasada trwałości - jej celem jest opanowanie i doskonalenie zadania ruchowego, tak aby wykonywanie go mogło mieć miejsce w innych warunkach. Ważne w tym przypadku jest wielokrotne powtarzanie danej czynności. Konsekwencją jest minimalizacja wysiłku psychofizycznego przy następnych powtórzeniach. Należy pamiętać, że nie powinno się uczyć kilku nowych zadań ruchowych w tym samym czasie.
Zasady kształcenia i wychowania do rekreacji to16:
1. Zasada humanizacji i indywidualizacji procesu dydaktycznego - stawia na pierwszym miejscu uczestnika zajęć. Zgodnie z tą zasadą instruktor powinien w sposób indywidualny odnosić się do uczestnika czyli tworzyć program ćwiczeń zgodny z potrzebami i oczekiwaniami. Zasada humanizacji
16 Kielbasiewicz - Drozdowska I.: Teoria i metodyka rekreacji (Zagadnienie podstawowe), Poznań 2001, s. 236.
20