1629289653

Na podstawie kształtu przekroju próbki po złamaniu można także oceniać własności plastyczne materiału przy udarowym zginaniu. Miarą powstałych odkształceń plastycznych jest stopień zniekształcenia przekroju poprzecznego próbki w miejscu karbu.

Określanie udarności materiału, które przyjęte jest w normach nie posiada podstaw fizycznych, co uniemożliwia porównywania badań prowadzonych na różnych próbkach (różne wymiary i kształty karbu). Uzyskana w wyniku badania energia złamania próbki może stanowić pewien wskaźnik mówiący o wytrzymałości rozdzielczej materiału. Energia ta jest funkcją temperatury materiału i rośnie wraz ze wzrostem temperatury. Tym samym obserwuje się również wzrost udarności. Badania prowadzone dla różnych temperatur pozwalają na wyznaczenie tzw. temperatury przejścia plastyczno-kruchego tzn. temperatury, kiedy pęknięcie wywołane uderzeniem zmienia charakter z plastycznego na kruchy i odwrotnie.

Istotną sprawę stanowi również fakt, że zarówno kształt jak i wymiary karbu zasadniczo wpływają na możliwość powstawania odkształceń plastycznych. Im bardziej ostry karb, tym większe spiętrzenie naprężeń. To z kolei prowadzi do przesunięcia obszaru kruchości materiału w zakres wyższych temperatur. Również wzrost wielkości ziarna materiału powoduje przesunięcie obszaru kruchości w zakres wyższych temperatur.

4. Przygotowanie sprawozdania

Sprawozdanie z przeprowadzonej próby udarowego zginania powinno zawierać:

1.    Opis metody

2.    Krótki opis urządzenia, na którym wykonywano badanie

3.    Podanie rodzaju użytej próbki oraz warunki badania

4.    Uzyskaną w badaniu wartość energii złamania oraz określoną udarność

5.    Opis powstałego przełomu.

6.    Wnioski z ćwiczenia