1869525151

PRZEGLĄD PIŚMIENNICTWA KRAJOWEGO 273

bibliograficzne, skrócony opis oprawy oraz sygnatura Biblioteki Uniwersytetu Lwowskiego. Opracowanie ukazuje znaczenie i funkcję jednego z ważniejszych księgozbiorów kościelnych w kulturze dawnego Lwowa.

W stulecie swojego istnienia Biblioteka Publiczna im. Juliusza Słowackiego w Tarnowie zaprezentowała swoje skarby, czyli najcenniejszą częścią zbiorów (Sawczyk, 2008). „W niniejszej publikacji obejmujemy nim nie tylko księgozbiór historyczny, jak stare druki i dzieła XIX-wieczne, ale takie pojedyncze egzemplarze i całe kolekcje literatury współczesnej, druki muzyczne, kartografię, dokumenty rękopiśmienne i ikonografię, a więc te dokumenty, które z właściwych sobie cech indywidualnych stanowią o swej wyjątkowości i randze” (s. 5). W starannie wydanej i bogato ilustrowanej książce wszystkie dzieła opisano pod względem merytorycznym, faktograficznym i formalnym z dodaniem cech jednostkowych egzemplarzy znajdujących się w bibliotece. Do każdego przedstawionego obiektu dołączono notę bibliograficzną autora i literaturę przedmiotu w wyborze.

Kolejny, siódmy tom wydawnictwa Z problemów bibliotek naukowych Wrocławia (Czyrek, Górna, red., 2008), jest kontynuacją tomu trzeciego, w którym zamieszczono artykuły o zmianach wizerunku bibliotekarza w odbiorze współczesnych użytkowników oraz przedstawiono sylwetki wybitnych bibliotekarzy ze środowiska wrocławskich bibliotek naukowych. W tomie siódmym można znaleźć czternaście sylwetek bibliotekarzy wrocławskich, żyjących i nieżyjących, pracowników Biblioteki Uniwersyteckiej, bibliotek zakładowych, Biblioteki Politechniki Wrocławskiej, Uniwersytetów: Przyrodniczego, Ekonomicznego i Medycznego oraz Dolnośląskiej Biblioteki Pedagogicznej.

Niewielka publikacja Czy wiesz, ie ... oni też byli bibliotekarzami (Jóźwiak-Pelc, 2008) ukazuje sylwetki kilku wybitnych twórców, a właściwie tę część ich życiorysu, gdy byli bibliotekarzami (często łącząc to z innymi formami działalności). Autorce przyświecała chęć przezwyciężenia stereotypu bibliotekarza jako „... osoby «szarej», nieciekawej, oderwanej od rzeczywistości, zagrzebanej w zakurzonych książkach”. Postaci zaprezentowane chronologicznie to: Szymon Szymonowie, Samuel Bogumił Linde, Joachim Lelewel, Adam Mickiewicz, Stefan Żeromski, Maria Kownacka. Najczęściej nie tylko wykonywali oni zawód bibliotekarza, ale też przyczynili się do rozwoju bibliotekarstwa.

Z okazji stulecia powstania Związku Księgarzy Polskich ukazała się książka Bogdana Klukowskiego Księgarstwo i zawód księgarza w Polsce (Klukowski, 2008). Autor prześledził ewolucję księgarstwa i zawodu księgarskiego, ze szczególnym uwzględnieniem XIX i XX w. oraz pokazał elementy wyróżniające ten zawód i czynniki wpływające na jego kształtowanie. W zakończeniu autor przedstawił interesującą wizję księgarstwa współczesnego, alternatywnego wobec sprzedaży internetowej czy masowej: „Księgarnie małe i niezależne mogą stać się w nieodległej przyszłości salonami, w których odbywać się będą przede wszystkim imprezy związane z książką: spotkania autorskie, działania na rzecz rozwoju czytelnictwa, współdziałanie z lokalnymi szkołami i bibliotekami. Książka jako towar komercyjny może stać się tylko atrakcyjnym wyposażeniem lokali księgarń. Podobnie jak nie wszyscy poddadzą się zwyczajowi zakupu przez Internet, tak i nie wszyscy będą chcieli spotykać się ze sobą, a szczególnie z ulubionymi autorami i ich książkami wyłącznie w cyberprzestrzeni”(s. [186]).

Ciekawym uzupełnieniem opracowania Bogdana Klukowskiego mogą być dwie publikacje dotyczące księgarzy. Halina Maria Pfeiffer w książceJak zostałam księgarzem wspomina pracę w antykwariacie firmy wydawniczo-księgarskiej Gebethner i Wolff, w okresie od października 1940 do lipca 1944 r. (Pfeiffer, 2008). Antykwariat mieścił się w Warszawie, w księgarni przy ul. Sienkiewicza. Autorka, siostrzenica Jana Gebethnera, ówczesnego dyrektora firmy, wówczas młoda dwudziestoletnia dziewczyna, z humorem i życzliwością wobec wspominanego otoczenia opisuje swoje pierwsze kroki w zawodzie księgarskim, naukę w szkole księgarskiej (tzw. Szkole Gebethnerowskiej), kolegów i klientów, często znane osobistości, przedstawia zabawne zdarzenia.