Ze względu na warunki przeprowadzania pomiaru wyróżnia się:
metody analizy mokrej, w której utlenianie odbywa się w roztworach wodnych w temperaturze do 200°C,
❖ metody z zastosowaniem dwuchromianu lub nadmanganianu potasowego jako utleniacza,
❖ oznaczanie ChZT metodą utleniania ozonem,
❖ oznaczanie ChZT metodą utleniania solami cerem lub kobaltu,
*> metody analizy suchej, gdy utlenianie przebiega w środowisku gazowym w temperaturze około 900°C,
❖ oznaczanie ChZT metodą pomiaru zużytego tlenu za pomocą ogniwa ZrCb,
❖ oznaczanie ChZT metodą pomiaru zużytego tlenu za pomocą sondy tlenowej.
Jon dwuchromianowy jest bardzo dobrym czynnikiem utleniającym, zwłaszcza w roztworze kwaśnym, redukuje się do zielonego jonu chromowego:
CrOl~ + 14H+ + 6e~ -» 2Cr3+ + 7H20
W roztworze dwuchromianu potasowego silnie zakwaszonym dodatkiem stężonego kwasu siarkowego powstają elektrycznie obojętne cząsteczki OO3. Tlenek chromu (VI) zwany czasem bezwodnikiem chromowym to ciemnoczerwone ciało stałe, charakteryzujące się bardzo silnymi właściwościami utleniającymi. Mieszanina złożona z 1 mola dwuchromianu potasowego, 4 moli kwasu siarkowego i odpowiedniej ilości wody nosi nazwę mieszaniny chromowej Beckmanna. Utlenianie związków organicznych przeprowadza się w temperaturze podwyższonej. Zmiana barwy mieszaniny reagującej na kolor zielony (Cr203) wskazuje koniec reakcji:
3
K2Cr207 + 4H2S04 -* K2S04 + Cr2(S04)3 + 4HzO + -02 294 g 392 g 174 g 392 g 72 g 48 g
Z powyższej reakcji wynika, że 29,4 g dwuchromianu potasowego dostarcza 4,8 g czynnego tlenu. Oznaczony zużyty dwuchromian jest porównywalny z równoważnikiem tlenowym co można przedstawić zależnością: 1 mol K2G2O7 = 1,5 mol O2
3