1907967489

11

wamy ją, — jeżeli glinę zalewano w dole, woda wsiąknie w ziemię. Wówczas zbieramy wierzchnią warstwę czystej gliny, pozostawiając kamienisty osad, i wyrabiamy ją, dopóki nie będzie odpowiednio plastyczna, poczem zbijamy w większe bryły i przechowujemy w skrzyni, najlepiej w piwnicy, zakrywając mokrą szmatą, aby nie wysychała.

GIPS. Bardzo często zdarza się, że nauczyciel pragnie utrwalić albo reprodukować lepsze prace swych uczniów, wykonane w glinie lub plastelinie. Utrwalenia dokonać można przy pomocy gipsu lub masy papierowej. Nie mam bynajmniej zamiaru opisywać roboty odlewów gipsowych, jakich dokonywają zawodowi sztukatorzy, podam jedynie elementarne wiadomości w tej dziedzinie. Czytelnikom, którzy specjalnie zainteresowaliby się tą pracą, polecić mogę francuską książkę w wydawnictwie Encyclo-pedie Roret, Mouleur en platre, Paris L. Mulo Libraire-editeur.

Do odlewów gipsowych używa się gipsu dwóch gatunków: zwyczajnego ciemniejszego, t. zw. sztukatorskiego, i alabastrowego o śnieżnej białości, nadającego się do delikatniejszych prac, natomiast dwa razy droższego. Gips winien być przechowywany w miejscu suchem.

Wymodelowany przedmiot, przeznaczony do odlewu, ustawiamy na desce, następnie przygotowujemy odpowiedniej wielkości skrzynkę, która powinna przylegać do boków przedmiotu.

Skrzynka musi być wyższą od modelu na 20 mm. Do budowy skrzynek używa się najczęściej wystruganych kawałków cieńszych desek. Na załączonych rysunkach podane są trzy przykłady zbudowania skrzynki.

Rys.'3.