Tworzenie interfejsu użytkownika przypomina w tym drugim przypadku bardziej tworzenie stron HTML niż programowanie interfejsu w Javie znane z bibliotek takich jak Java Swing. Szablony te zapisywane są w plikach XML i dostępne są jako zasób w naszej aplikacji. Każda aplikacja musi posiadać plik Manifest, który służy do wyspecyfikowania z jakich komponentów składa się aplikacja, który z nich powinien zostać uruchomiony po włączeniu aplikacji oraz jakich specjalnych uprawnień wymaga aplikacja (spis uprawnień dostępny jest także w [1] oraz [4]).
Przedstawiony w powyższym listingu (Listing 3.1) został plik manifest używany w aplikacji Kalkulator Plus. Oprócz opisanej wyżej zawartości, posiada on także informacje na temat wersji aplikacji (linijka 5), czy minimalnej wersji systemu Android, w której aplikacja może pracować (linijka 6), nazwę aplikacji i jej ikonę (linijka 9-10, stałe app_name oraz icon) oraz listę activity, które posiada aplikacja wraz z ich nazwami (linijki 10 - 18). W linijce siódmej został dodany element, który odpowiedzialny jest za przydzielanie aplikacji odpowiednich uprawnień [13]. Użyta tutaj stała odpowiedzialna jest za możliwość zapisywania danych na zewnętrznej karcie pamięci. Podczas instalacji aplikacji zostaje wyświetlone okienko z listą uprawnień, z których chce skorzystać aplikacja (Rys 3.4).
Rys 3.4 Instalacja aplikacji Kalkulator Plus - wykaz uprawnień, do których aplikacja chce mieć dostęp. Źródło własne.
Dodanie listy uprawnień do aplikacji jest czynnością bardzo ważną, ponieważ bez tego aplikacja się zainstaluje, a nawet uruchomi, lecz dostęp do funkcji, która wymaga uprawnień będzie nie możliwe, a aplikacja nawet o tym nie poinformuje. Jest to bardzo dobra funkcja systemu, ponieważ żadna aplikacja nie ma dostępu do ważnych ustawień i danych w telefonie bez świadomego zezwolenia samego użytkownika programu.
11