1941125369

semestry, a mogły w nim uczestniczyć czynne nauczycielki przedszkoli. Kwalifikacje nauczycielki przedszkola można było również uzyskać w drodze 4-letnich studiów magisterskich stacjonarnych lub zaocznych w uniwersytetach i w wyższych szkołach pedagogicznych.

Przedstawiony w zarysie system kształcenia nauczycielek przedszkoli, realizowany zarówno w zakładach stałych, jak i na kursach, wskazuje, iż podlegał on ewolucji, zmierzajqc ku coraz wyższym formom. Jakkolwiek władzom oświatowym nie udało się w pełni rozwiqzać potrzeb kadrowych przedszkoli, to jednak podejmowały one różnorakie wysiłki w celu dostosowania form kształcenia personelu pedagogicznego do nowych potrzeb, a przede wszystkim sukcesywnego ograniczania liczby niekwalifikowanych nauczycielek. Dowodzą tego następujqce dane statystyczne: w roku 1956 na ogólnq liczbę 17 435 nauczycielek przedszkoli bez kwalifikacji było 2 437, czyli 14%, zaś w roku 1960 na 17 681 nauczycielek zatrudnionych w przedszkolach 1 669, tj. 9,47o nie posiadało wymaganych kwalifikacji pedagogicznych. W następnych latach odsetek ten uległ dalszemu zmniejszeniu z 7,3% w 1965 r. do 3,1% w 1969 roku ^H0. W okresie 25-lecia w różnych formach kształcenia przygotowana została liczna kadra do pracy pedagogicznej w przedszkolach, wynoszqca w 1969 r. 25 882 osoby, z tego 22,7% posiadało wykształcenie wyższe od średniego pedagogicznego ^H1.

KSZTAŁCENIE NAUCZYCIELI PRAKTYCZNEJ NAUKI ZAWOD,U

Szybki rozwój szkół zawodowych w naszym kraju po II wojnie światowej oraz towarzyszqce im zmiany organizacyjno-programowe stwarzały duże zapotrzebowanie na nauczycieli różnych specjalności, w tym także nauczycieli zawodu i nauczycieli przedmiotów zawodowych. Zaspokojenie potrzeb kadrowych szkolnictwa zawodowego, przy braku zakładów kształcqcych nauczycieli dla szkół tego typu, stanowiło w poczqtkowych latach powojennych bardzo trudny problem. Przy braku dopływu kwalifikowanych kadr nauczycielskich władze szkolne zmuszone zostały do przyjmowania do pracy w szkołach zawodowych nauczycieli szkół ogólnokształcqcych, w tym także podstawowych oraz pracowników z różnych działów gospodarki narodowej. W tej sytuacji nauczycielami teoretycznych przedmiotów zawodowych byli z reguły inżynierowie, zaś nauczycielami praktycznej nauki zawodu majstrowie i rzemieślnicy, którzy nie posiadali kwalifikacji pedagogicznych, a często średniego wykształcenia ogólnego. Sprawa wyrównania kwalifikacji pedagogicznych i merytorycznych nauczycieli szkół zawodowych znalazła się w centrum zainteresowania władz oświatowych, zwiqzkowych oraz samych nau-• •»

¹⁴⁰    Z. W o ź n i c k a, op. cit., s. 98, 130, 149.

¹⁴¹    Z. W o ż n i c k a, op. cii., s. 172.

5— Pr. Monogr. WSP Kraków Nr LVII 65