1941125409

Państwa Estońskiego, prowadząc jednocześnie odpowiednią propagandę w społeczeństwie i prasie rosyjskiej za niezawisłością Estonii. Informując stale Aliantów o sytuacji w Estonii, jednocześnie prowadził z Sowietami rozmowy na temat rosyjsko-niemieckiego Traktatu Brzeskiego, w którym Rosja zrzekła się swych praw zwierzchniczych do Estonii.

Ponieważ w Estonii, zajętej wówczas przez wojska niemieckie, prasa była ściśle cenzurowana, Seljamaa obejmuje w Petersburgu redakcję „Eesti Paevaleht" (Dziennik Estoński) i próbuje przedstawić istotną sytuację w Estonii pod okupacją niemiecką oraz zamiary władz niemieckich. Tendencja republikańska dziennika nie podoba się bolszewikom, działającym zresztą w tej dziedzinie ręka w rękę z Niemcami — dziennik zostaje zamknięty, a Seljamaa, po dramatycznej ucieczce po przez Finlandię przybywa w grudniu 1918 r. do Tallinna, gdzie obejmuje naczelne redaktorstwo organu Partii Pracy „Vaba Maa" (Wolny kraj) i pozostaje na tym stanowisku do r. 1921.

Wybrany do Konstytuanty estońskiej jest jej pierwszym viceprezydentem (1919 — 1920), po czym zostaje członkiem pierwszego Parlamentu Estonii. Mianowany członkiem delegacji estońskiej dla zawarcia traktatu pokojowego z Rosją, podpisuje, wraz z innymi, ten traktat 2 lutego 1920 r., po czym, jako szef Misji Specjalnej, odbiera w Moskwie dokumenty ratyfikacyjne. W początkach 1920 r. zostaje mianowany Posłem Nadzwyczajnym i Ministrem Pełnomocnym Estonii w Rydze i Kownie i przebywa na tym stanowisku do r. 1928, przyczyniając się do zawarcia przymierza i porozumienia gospodarczego i celnego między Estonią i Łotwą.

Dnia 1-go maja 1928 r. zostaje mianowany Posłem Estonii w Moskwie, skąd w r. 1933 przechodzi na stanowisko wiceministra spraw zagranicznych Estonii. W czasie swego pobytu w Moskwie doprowadził do zawarcia pierwszego traktatu handlowego między Estonią a Rosją, traktatu o nieagresji oraz porozumienia w sprawie pokojowej współpracy między obu temi krajami.

Dnia 21 października 1933 r. Seljamaa zostaje mianowany Ministrem Spraw Zagranicznych. Na tym stanowisku stara się przede wszystkim o pogłębienie przyjaźni esto-łotewskiej, pracuje nad ugruntowaniem związku państw bałtyckich oraz kładzie ogromne zasługi nad wzmocnieniem węzłów przyjaźni łączących Estonię z Finlandią, Szwecją i Polską.

W szczególności, jeśli chodzi o Polskę, był zwolennikiem ścisłej współpracy polsko-estońskiej i możliwie najdalszego uzgodnienia polityki zagranicznej obu krajów. W maju 1934 r., podczas swej wizyty w Warszawie, manifestował swą przyjaźń dla Polski i swe osobiste przekonania o potrzebie współpracy polsko-estońskiej. Jego osobisty czar, prostota w obejściu i zalety towarzyskie, obok głębokiej inteligencji, czyniły z Niego nieprzeciętnego męża stanu.

Mianowany 2 czerwca 1936 r. Posłem Estonii w Rzymie, nie mógł spełnić swego zadania, zmarł bowiem wkrótce potem dnia 18 czerwca 1936 r.

H. O.

Dr Frydrych Karl Akel

Minister Spraw Zagranicznych Estonii

Obecny minister spraw zagranicznych Estonii Frydrych Karl Akel urodził się dnia 5 września 1871 r. w Halliste w Estonii Południowej, jako syn właściciela folwarku. Ukończył szkołę elementarną i powiatową w Viljandi (Fellin), następnie gimnazjum w Tartu, gdzie studiował potem medycynę i otrzymał dyplom lekarza w r. 1897. Był potem kolejno asystentem w poliklinice w Tartu, w klinice okulistycznej Reimersa w Rydze oraz w szpitalu Ujazdowskim w Warszawie, ponadto zaś praktykował w Berlinie, w Pradze i w Lipsku. Od roku 1902 praco-

14