szkolnych wymagała znacznych sum na utrzymanie pomieszczeń w pełnej sprawności technicznej. Budżet państwowy w tych latach na realizację tych zadań był niewystarczający. Dużą pomocą w rozwiązywaniu tego problemu były przydzielane dla powiatu mińskiego dodatkowe kwoty przez Wojewódzki Społeczny Komitet Budowy Szkół i Internatów. Z tych źródeł rozbudowano w czynie społecznym Szkoły Podstawowe w Mariance, Mistowie i Zamieniu za ponad 1.300 tys. złotych uzyskując w każdej po kilka izb lekcyjnych i dodatkowych pomieszczeń na biblioteki i pokoje nauczycielskie. Do większych remontów z tego okresu zalicza się remont i modernizację Szkoły Podstawowej w Dobrem i Stanisławowie, gdzie wykonane zostały urządzenia wodno-kanalizacyjne i centralne ogrzewanie. Prace te wyniosły łącznie ponad 2 miliony złotych, które pochodziły częściowo z budżetu, a uzupełnione zostały środkami finansowymi z Powiatowego Społecznego Funduszu Budowy Szkół.
Realizacja planów inwestycyjnych, dokonywanie remontów kapitalnych, rozbudowa i modernizacja szkół okazały się problemem trudnym i złożonym. Trudności te możliwe były do przezwyciężenia dzięki temu, że powiat Mińsk Mazowiecki zajmował w wojewdztwie warszawskim pierwsze miejsce w zbiórce pieniężnej na S.F.B.S.i I., dając w ten sposób dowód ofiarności społeczeństwa w przygotowaniu bazy lokalowej szkół ośmioklasowych. Poza tym w latach 1961-1970 Mińsk Mazowiecki był "zagłębiem budowlanym", co wynikało z koncentracji na jego terenie przedsiębiorstw budowlanych oraz dobrze funkcjonujących Warsztatów Szkolnych Zespołu Szkół Budowlanych Nr 1 w Mińsku Mazowieckim. Trzecim bardzo ważnym czynnikiem w realizacji zadań i funkcjonowaniu szkół był budżet Wydziału Oświaty przeznaczony na ich utrzymanie. Ze względu na nowe zadania wynikające z realizacji reformy szkolnej budżet odpowiednio zwiększano w każdym roku. A oto jak sytuacja ta przedstawiała się w wybranych latach.
Tabela nr 8
Kwoty z budżetu państwowego na utrzymanie szkolnictwa podstawowego w powiecie Mińsk
Mazowiecki w latach 1966-1970.
Rok budżetowy |
Ogółem suma wydatków w min zł. |
Ilość oddziałów w szkołach podstawowych |
Norma ogólna w tys. złotych |
1966 |
19.445 |
735 |
26.210 |
1967 |
23.374 |
772 |
30.210 |
1968 |
27.876 |
774 |
36.000 |
1969 |
28.750 |
774 |
36.500 |
1970 |
29.783 |
775 |
37.100 |
Źródło: Dane statystyczne z Wydziału Oświaty i Kultury w Mińsku Mazowieckim - opracowanie własne.
Dane z tej tabeli pokazują, że zwiększonym zadaniom towarzyszyła zwiększona norma ogólna na oddział. Należy jednak stwierdzić, że wysokość tych kwot była niewspółmiernie mała w stosunku do potrzeb szkół ośmioklasowych. Potrzeby te w wielu wypadkach zaspokajano dotacjami komitetów rodzicielskich i opiekuńczych. Zaspokojenie potrzeb lokalowych szkoły ośmioklasowej wymagało doprowadzenia do takiej sytuacji, aby liczba izb lekcyjnych w szkołach o 1, 2, 4, 5 i 6 nauczycielach odpowiadała liczbie nauczycieli. Natomiast w szkołach o 7 i większej liczbie nauczycieli współczynnik zmianowości nie powinien być wyższy niż 1,33 oddziałów na 1 izbę lekcyjną. Sytuacja pod tym względem w szkołach miejskich była trudna. Radykalna poprawa współczynnika zmianowości mogła nastąpić tylko poprzez rozbudowę istniejących budynków lub wybudowanie nowych obiektów szkolnych.
Ponieważ program budownictwa szkolnego nie przewidywał zlikwidowania do 1970 roku braku izb szkolnych i nie zapewniał wymiany izb technicznie zużytych na izby nowe, Ministerstwo
260
1997/98
ZESZYT 4