1941125506

Oświaty zaleciło:

a)    w dalszym ciągu użytkować izby przewidziane na wymianę, jeżeli stan ich nie zagraża zdrowiu i bezpieczeństwu uczniów,

b)    przystosować i wynajmować dodatkowe izby lekcyjne wszędzie tam, gdzie jest to możliwe i wykorzystywać je do czasu wybudowania nowych izb lekcyjnych.

Analizując bazę materialną szkolnictwa podstawowego przedstawię także sytuację w zakresie wyposażenia szkół w sprzęt i pomoce naukowe. Stan ten został scharakteryzowany w opracowaniu inspektora szkolnego na konferencji dyrektorów szkół w sposób następujący: “W słabym stopniu są wyposażone szkoły podstawowe w pomoce naukowe. Według inwentaryzacji pomocy naukowych, jaka została przeprowadzona w szkołach w roku szkolnym 1961/62, stwierdzono, że szkoły podstawowe w powiecie mińskim mają od 60-70% pomocy naukowych w stosunku do minimalnego wyposażenia koniecznego w roku szkolnym 1966/67. Biorąc pod uwagę ogromne potrzeby szkół ośmioklasowych należy szukać sposobów ich zaspokajania również na drodze społecznej działalności komitetów rodzicielskich i opiekuńczych.. Przykładem tego jest Zakład Opiekuńczy "Santo-chemia", który w 1962 roku zakupił do miejscowej Szkoły Podstawowej w Dębem Wielkim wyposażenie gabinetu fizycznego za kwotę 50 tys. złotych".⁸

Z uzyskanych informacji stwierdzono, że sytuacja ta w kolejnych latach ulegała stopniowej poprawie. Przykładem tego był fakt, że wydatki budżetowe na ten cel w stosunku do 1962 roku wzrosły trzykrotnie i wynosiły w 1970 r. kwotę 1.610 tys. złotych, co w przeliczeniu na 1 oddział wynosiło 2.210 złotych. Nadal potrzeby szkół w tym zakresie nie zostały w pełni zaspokojone. Konieczne było systematyczne ich doposażenie w niezbędny sprzęt i pomoce naukowe.

W okresie realizacji reformy szkolnictwa podstawowego na terenie powiatu w centrum zainteresowania rad narodowych i administracji szkolnej stała sprawa warunków mieszkaniowych dla nauczycieli. Zagadnienie to znalazło odpowiedni wyraz w Ustawie o rozwoju systemu oświaty i wychowania z dnia 15 lipca 1961 roku.

W celu poprawienia sytuacji mieszkaniowej nauczycieli, a szczególnie pracujących w szkołach na wsi - Wydział Oświaty w Mińsku Mazowieckim sporządził bilans osiągnięć i potrzeb wyszczególniając w nim każdą szkołę. Opracowany dokument stanowił podstawę do podjęcia uchwały Prezydium Powiatowej Rady Narodowej w Mińsku Mazowieckim w sprawie budownictwa mieszkaniowego dla nauczycieli. Na ten cel przeznaczonych zostało wówczas 14 milionów złotych pochodzących ze zbiórki S.FB.S. i I. Wyniki realizacji wpłynęły bardzo korzystnie na organizację i działalność szkół ośmioklasowych, a szczególnie na zabezpieczenie kadr nauczycielskich.

Osiągnięcia budownictwa mieszkaniowego dla nauczycieli do 1970 roku wyrażały się następującymi wielkościami:

-133 mieszkania wyhodowane zostały w nowych budynkach szkolnych,

- 89 mieszkań wybudowanych zostało w wolno stojących oddzielnych budynkach,

-142 mieszkania uzyskali nauczyciele w spółdzielniach mieszkaniowych i budownictwie rad narodowych.

W dalszym ciągu jednak 214 mieszkań wynajmowały rady narodowe, a mieszkania te miały bardzo niski standard (brak centralnego ogrzewania, urządzeń higieniczno-sanitarnych i kanalizacyjnych).⁹

Ważną rolę w organizacji i funkcjonowaniu szkół podstawowych odgrywała kadra nauczycielska i kadra kierownicza. Uznanie dla tych kadr wyraził Sejm PRL w swej uchwale z dnia 2 marca 1966 roku stwierdzając, że: "Sejm wyraża uznanie dla pracy 300-tysięcznej rzeszy nauczycieli polskich, których wynikom zawdzięczać należy dotychczasowe osiągnięcia polskiej szkoły... Dążenie większości nauczycieli do podnoszenia kwalifikacji i dokształcania się, nowatorstwo pedagogiczne i głębokie umiłowanie szlachetnego zawodu nauczycielskiego stwarzają podstawę do

0

Wyjątek ze sprawozdania inspektora szkolnego Wydziału Oświaty w Mińsku Mazowieckim, styczeń 1963 r.

Źródło: Materiały będące w posiadaniu Wydziału Oświaty i Kultury w Mińsku Mazowieckim

ZESZYT 4

1997/98

261