ł±o/62
również tytuł stenogramu dyskusji ogłoszonego w ."Nowej Kulturze"),
• - a
nie zauważające w sposób oczywisty szeregu zjawisk typowych dla dwudziestolecia, jak np. "katastrofizm" lat trzydziestych.
Niektóre głosy (Łukasiewicz i Iredyński) zarzucały poezji dwudzie-
*
stolecia "nieuzasadniony optymizm" i nieuzasadnioną - zdaniem autorów - wiarę w społeczną funkcję poezji. W trakcie dyskusji wycofano się jednak z konsekwencji tych zarzutów, zaś samą dyskusję podsumował Stanisław Grochowisk deklarująo, że współczesna młoda poezja(juznaje priorytet treści nad sprawami formalnymi, poczucie odpowiedzialności za los społeczeństwa ludzkiego (chociaż na samą funkcję społeczną poezji zapatruje się pesymistycznie}, przełomowego znaczenia naszych czasów"itp.
• #
Całokształt dyskusji podsumował Ryszard Matuszewski w dwóoh kolejnych artykułach w "Nowej Kulturze", odpowiadająo na zarzuty w stosunku do antologii i polemizując z ujemną "oceną epoki". Odpowiadająo Jerzemu Kwiatkowskiemu wskazał, że chociaż poezja dwudziestolecia "umniejszała problematykę metafizyczno-egzysten-cjonalną" to jednak to co w niej było najbardziej wartościowe to problematyka społeczna, historyczna a także historiozoficzna w najbardziej wartościowych utworach, jak np. w wierszach Broniewskiego, lub nawet Przybosia, w których doraźne akoenty historyczne - wbrew sugestiom w dyskusji - wcale się nie zdezaktualizowały. Wskazał też, że w wielu dziedzinach i na różnyoh polach dokonano w poezju dwudziestolecia "skoku naprzód", zarówno jeśli chodzi o problematykę, o sfery odczuwania jak i w zakresie nowatorstwa formalnego. Przypomniał takie osiągnięcia liryki międzywojennej - jak wiersze Leśmiana - oryginalne, przełomowe w stosunku do Młodej Polski - ujęcie problematyki filozoficz-no-egzystenojonalnej Pawlikowskiej - pierwszej w Polsce nowo-ozesnej poetki treści psychologicznych, wreszcie wiersze Tuwima,
*