2121402699

się następująco* Po kryzysie dotychczasowych form działalności nowa koncepcja działalności nie była jeszcze jasno skrystalizowana. ^dnosiło się to zarówno do braku sprecyzowanych centralnie zadań i funkcji programowych o charakterze ogólnym, jak i do wielkiej różnorodności ujawniających się potrzeb społecznych.

W artykułach na temat programów tych placówek krytykowano dwa skrajne rozwiązania: dom kultury jako "bar kulturalny", służący do zaspokajania wszelkich życzeń klientów, oraz dom kultury jako instytucja dublująca dzia>alność uniwersytetów powszechnych, Towarzystwa Wiedzy Powszechnej itp. Sygnalizowane były również zagadnienia innych koncepcji programowych: domów kultury jako

placówek służących możliwie najszerszemu ruchowi twórczości arna-

%

torskiej oraz jako placówek mających ambicje mecenatu artystycznego i intelektualnego w stosunku do lokalnych środowisk inteligenckich i twórczych /maksymalnie popularny charakter działal-

^cU<xZ

ności domów kultury nie jednokrotnie odpęd-zał od placówki lokalne środowiska inteligenckie/* Problemy te były - zdaniem socjologów odbiciem szerszego zagadnienia występującego w Polsce, a mianowicie istnienia jeszcze dużych różnic w potrzebach kulturalnych i rozrywkowych różnych warstw społecznych

2\Q

^x Zob.: "Zagadnienia kultury masowej w 1962 r.".