Kolejnym prekursorem szkoły austriackiej był Irlandczyk Richard Cantillon22. W swoich pracach stosował eksperymenty myślowe, objaśniając za ich pomocą kwestię kształtowania się cen. Z jego twórczości austriacy przyjęli teorię tworzenia pieniądza.
Austriacki punkt widzenia przy wyjaśnianiu związanego z zagadnieniem użyteczności paradoksu diamentu i wody prezentowali francuski wieloletni minister finansów Annę Robert Jacąues Turgot23, włoski ekonomista Ferdinando Galiani i francuski filozof Etienne de Condillac24.
Z Francji pochodzi jeszcze kilka postaci, które prezentowały podobny sposób myślenia co późniejsi przedstawiciele szkoły psychologicznej. Jean-Baptiste Say poruszył sprawę metody ekonomii. Był zdania, że nie polega ona na gromadzeniu danych lecz na ukazywaniu uniwersalnych zasad i wiążących się z nimi logicznych konsekwencji25. Publicysta ekonomiczny Frederic Bastiat często prezentował swoje poglądy w formie ironicznych felietonów26. Zwracał uwagę, że dobry ekonomista powinien dostrzegać niezauważalne dla wielu rezultaty podejmowanych decyzji (to „czego nie widać”), w odróżnieniu od złego ekonomisty skupiającego się na widocznych dla każdego konsekwencjach podejmowanych działań27.
Za założyciela szkoły austriackiej uważany jest Carl Menger, który urodził się w Nowym Sączu, studiował nauki prawnicze w Wiedniu i Pradze zaś tytuł doktora uzyskał w Krakowie28. W swoich pracach przedstawił tezy dotyczące teorii potrzeb, teorii dóbr oraz subiektywnej teorii wartości29.
Dla Mengera powodem wszystkich teoretyczno-gospodarczych poszukiwań jest uświadomienie sobie istnienia „potrzebującej natury ludzkiej”. Zaspokojenie potrzeb i jego zabezpieczenie ma kluczowe znaczenie dla gospodarki30.
Kategorię dóbr rozpatrywał przez ich relację z człowiekiem31. By daną rzecz można było nazwać dobrem, muszą nastąpić następujące warunki: świadomość potrzeby u człowieka, posiadanie właściwości pozwalających na zaspokojenie potrzeby, wiedza o
22 Ibidem, s. 326
23 Ibidem, s. 326
24 W. Stankiewicz, Historia myśli ... op. cit., s. 250
25 G. Callahan, Ekonomia dla ...op. cit., s. 327
26 W. Stankiewicz, op. cit., s. 184
27 G. Callahan, Ekonomia dla ... op. cit., s. 327-328
28 B. Danowska-Prokop. H. Przybyła, U. Zagóra-Jonszta, Wykłady z myśli ekonomicznej. Część II. Nurt subiektywno-marginalistyczny. Wydawnictwo Akademii Ekonomicznej im. Karola Adamieckiego w Katowicach, Katow ice 2004, s. 28
29 W. Stankiewicz, Historia myśli ... op. cit., s. 251