Chór kościelny i Gołębia
FoL ks. Dębiński 1902 r.
Wstęp
Lubelszczyzna jest terenem bardzo zróżnicowanym jkk! względem noszonych w przeszłości ubiorów ludowych. Wśród kilkunastu ich odmian wyróżniają się stroje z. Powiśla, występujące na terenie prawobrzeżnej Wisły w dawnych powiatach: Puławy, Ojłole Lubelskie, Kraśnik. Od wschodu stroje te graniczyły z ubiorami lubcl-sko-lubartowskimi oraz lubelskimi, będącymi w zasięgu wpływów stroju krzczonowskiego i biłgorajskiego.
Powiśle Lubelskie pod względem ubiorów ludowych zaliczane jest do pogranicza malopolsko-mazowicc-kiego. Ekspansja ubiorów mazowieckich na terenie północnej i północno-zachodniej Lubelszczyzny zaznaczała się już silnie w drugiej połowic XIX wieku, obejmując jednocześnie Ziemię Stężycką, Radomską i San-
donucrską. Strój małopolski cofał się w tym okresie na południe przed ubiorami o przewadze elementów mazowieckich.'
Analiza zasięgu występowania na tym terenie sukmany małopolskiej i mazowieckiej wskazuje, że przenikanie sukmany mazowieckiej zatrzymało się na linii łączącej Annopol z Kiczabilowcm a następnie z Lubartowem. Linia ta wyznacza granicę wpływów strojów mazowieckich na Lubelszczyźnie. Jest ona jednak dość płynna, bowiem na północ od niej mazowiecka sukmana (przecięta w plecach i fałdowana, niebieska lub szara) występuje na przemian z małopolską (brunatną, "bez stanu" - nie odcinaną w plecach).’
Do typowych cech mazowieckich należą również noszone w przeszłości na Lubelskim Powiślu zapaski nara-
30