2181687599

40

gramatycznych, swobodę w wypowiadaniu się. W pierwszych tygodniach nauki zalecano stosowanie zasady „usłyszeć - zrozumieć - powtórzyć”, w następnych tygodniach „przeczytać - zapisać”.

Równocześnie z ćwiczeniami w mówieniu powinno się rozwijać umiejętność poprawnego czytania, którą w większości grup dydaktycznych poprzedzano wprowadzeniem alfabetu łacińskiego, dostosowanego do polskiego systemu fonetycznego. Nawet dla tych studentów, którzy znali alfabet łaciński, opanowanie polskiego alfabetu nastręczało dużo trudności.

Wzorem poprawnego czytania było dla studenta czytanie tekstu przez wykładowcę. Nauczyciel czytał tekst w sposób naturalny, w nieco wolniejszym tempie na początku nauki. W trakcie nauki czytania, każdy nowy tekst wykładowca poprzedzał stosownym komentarzem językowym i gramatycznym, tak aby być rozumianym przez studentów. Jednocześnie wykładowca zachęcał słuchaczy do systematycznego korzystania ze słowników niezbędnych dla studenta podczas pracy w czasie lekcji i w domu.

Po ogólnym osłuchaniu się studentów z językiem mówionym, stosowano ćwiczenia w mówieniu, czytaniu i pisaniu. W związku z tym, iż wielu słuchaczy nie znało alfabetu łacińskiego, naukę pisania rozpoczynano od poznania liter, potem studenci pisali łatwe słowa, a następnie słowa ortograficznie trudniejsze. Dopiero w dalszej kolejności nauczyciel wprowadzał pisanie zdań prostych i złożonych. Podczas nauki rozumienia, mówienia, czytania i pisania wprowadzano podstawowe reguły gramatyczne i ortograficzne.

Zgodnie z zaleceniami programu, drugi etap nauczania w grupach polonijnych to okres rozwijania sprawności językowych. W tym czasie powinno się rozwijać sprawność rozumienia ze słuchu i sporządzania na piśmie notatek, streszczeń i planów. Nauczyciel winien wprowadzać ćwiczenia przygotowujące studentów do budowania samodzielnych, krótkich wypowiedzi pisemnych na zadany temat, wdrażać ich do poprawnego językowo wyrażania sądów, opinii i ocen; rozwijać u słuchaczy sprawność czytania, zwracając uwagę na poprawną intonację i wymowę, prawidłowe akcentowanie, na umiejętność głośnego czytania; wdrażać do cichego czytania i kształcić bierną znajomość wariantów stylistycznych współczesnego języka polskiego. W tej fazie nauki rozpoczynano również naukę czytania tekstów popularnonaukowych i artystycznych, ich rozumienia, pisemnego sporządzania notatek, streszczeń i opisów.

Założeniem programowym semestru drugiego, który obejmował kurs III, było rozszerzanie słownictwa, gramatyki, struktur, głównie w zakresie języka specjalistycznego związanego z kierunkiem przyszłych studiów. W tym okresie wprowadzano teksty kierunkowe (techniczne, medyczne, ekonomiczne itp.), zawierające leksykę, zwroty, wyrażenia i struktury gramatyczne, charakterystyczne dla kierunku przyszłych studiów kandydata oraz teksty historyczno-