2181687623

62

zwłaszcza jeśli jego znajomość uważał za niezbędną do zrozumienia treści tekstu. Następnie starał się zogniskować uwagę studentów wokół tematu, którego dotyczył tekst.

Techniki towarzyszące czytaniu wiązały się z rozwijaniem umiejętności rozumienia globalnego, selektywnego oraz szczegółowego, rozumieniem wewnętrznej organizacji tekstu i umiejętności wydobycia i spożytkowania informacji zawartych w tekście⁴³.

Podstawowymi technikami, które pozwalały uczącym się rozwinąć umiejętność rozumienia globalnego, były:

-    technika wyszukiwania wyrazów kluczy (zadaniem uczących się było wyszukanie takich wyrazów, na których opierało się zrozumienie całego tekstu);

-    technika budowania zdań streszczających główną myśl tekstu z uprzednio wypisanych wyrazów kluczy;

-    technika wyboru jednego lub dwu zdań kluczowych dla treści tekstu.

W wydobywaniu konkretnych informacji, czyli rozwijaniu umiejętności rozumienia selektywnego pomagało uzupełnianie zdań, tabel, diagramów, kwestionariuszy.

Rozumienie szczegółowe rozwijano za pomocą wszelkiego rodzaju ćwiczeń leksykalnych oraz leksykalno-stylistycznych, takich jak:

- wnioskowanie o znaczeniu słów na podstawie kontekstu;

- wnioskowanie o znaczeniu słów na podstawie ich budowy;

-    leksykalne ćwiczenia kategoryzujące lub asocjacyjne;

-    parafrazy poszczególnych fragmentów tekstu;

-    wszelkie techniki pracy ze słownikiem;

-    techniki typu „wypełnianie luk”.

Do najpopularniejszych technik wykorzystywanych po przeczytaniu tekstu należały:

-    nadawanie tytułu całemu tekstowi lub poszczególnym akapitom;

-    odnajdywanie błędów w podanym planie zdarzeń;

-    uzupełnianie streszczenia podanymi słowami;

-    uzupełnianie brakujących fragmentów streszczeń;

-    odnajdywanie błędów merytorycznych w podanym streszczeniu;

-    dyskusja na temat przedstawiony w tekście.

Jedną z najważniejszych umiejętności jest pisanie. Pisanie może być: kontrolowane, sterowane i wolne⁴⁴.

W ćwiczeniach wykorzystujących technikę pisania kontrolowanego studenci dokładnie wypełniali instrukcje i polecenia, ale nie komponowali wypowiedzi

⁴³    H. Komorowska, Metodyka..., s. 144.

⁴⁴    E. i M. Sharwood-Smith, O pisaniu w języku obcym. Warszawa 1977, s. 51.