2212788507

publicystycznych. Dlatego też, w świetle zasygnalizowanych wcześniej uwag, na zakończenie wypada ustosunkować się do pytania postawionego w przyjętej hipotezie i przeprowadzonej weryfikacji, zgodnej z rzeczywistością językową, której dostarczyła analiza zebranego materiału badawczego. Pytanie zawarte w hipotezie było tym bardziej zasadne, ponieważ kierunek przekładu z języka polskiego na niemiecki powszechnie uważany jest za zdecydowanie trudniejszy, niż tłumaczenie odwrotne, tj. na język ojczysty.

Zdaniem autorki pracy wybór niewłaściwej strategii translatorskiej (lub negatywnej procedury) jest podstawowym, ale nie jedynym czynnikiem, który prowadzi do zniekształcenia treści tekstu docelowego, wskutek czego staje się semantycznie rozbieżny z tekstem oryginału. Innymi czynnikami, które w istotnym stopniu mogą współdecydować o poprawności (niepoprawności) tłumaczenia są: stopień opanowania znajomości języka przekładu, doświadczenie translatorskie, znajomość (lub jej brak) realiów socjokulturowych obszaru języka docelowego (przekładu), styl i język tekstu, który jest przedmiotem tłumaczenia. Styl publicystyczny jest bardzo zróżnicowany, ponieważ jest to styl dość niejednorodny. Z jednej strony zbliża się bowiem do stylu naukowego, a z drugiej - do stylu potocznego. Występuje i stosowany jest w tekstach o charakterze opiniotwórczym, często z nastawieniem perswazyjnym. Również język tekstu publicystycznego zazwyczaj jest zróżnicowany, co wynika z celu wypowiedzi, podejmowanej tematyki, a także z indywidualnych cech języka autora (dziennikarza). Te właśnie cechy stylu publicystycznego zachęcają autorów do umieszczania w tekstach np. frazeologizmów lub sentencji.

Postępowanie, które można nazwać regułą prawidłowego tłumaczenia, K. Lipiński w swojej pracy pt. „Vademecum tłumacza" (2000: 27) przedstawia za pomocą pewnego schematu, który powinien uwzględniać kolejne etapy całego procesu tłumaczenia, a więc:

ORYGINAŁ    PRZEKŁAD

HIERARCHIA

1

STRATEGIA

i

PROCES PRZEKŁADU

4

WERYFIKACJA

210