223427991

94 Maksymilian Skotnicki

eksploatacji złóż (ich zasoby określa się na przeszło 500 min t ropy), położonych stosunkowo blisko ewentualnych portów wywozowych, spowodowała bardzo intensywne tempo prac. W styczniu 1958 r. ukończono budowę prowizorycznego (15 cm średnicy) rurociągu do Tuggurt i poszerzono odcinek linii kolejowej Tuggurt — Biskra, aby uniknąć uciążliwych przeładunków na trasie; ropę przetransportowaną rurociągiem do Tuggurt, przewożono następnie koleją do Philippeville, skąd docierała ona do marsylskich rafinerii. Oczywiście było to rozwiązanie tylko czasowe i pozwalało na niewielki wywóz ropy; regularna eksploatacja zagłębia na wielką skalę wymagała konstrukcji większego naftociągu, który połączyłby bezpośrednio Hassi Mesaud z portem wywozowym. Budowę takiego rurociągu, o przekroju 60 cm, biegnącego 600-kilometrową trasą do Bougie, ukończono w październiku 1959 r.; przeprowadzono też różnego rodzaju prace związane z powstaniem nowego portu naftowego. Jednocześnie powiększyła się znacznie produkcja zagłębia: podczas gdy w 1958 r. wynosiła ona około 450 000 ton, to w październiku 1959 r. wywieziono 112 218 ton, w styczniu 1960 r. — 441 582 ton, a w lipcu 1960 r. — 595 500 ton. Trzeba więc podkreślić, że eksploatację rozpoczęto bardzo szybko: w półtora roku od chwili odkrycia złoża wykonano uciążliwe i kosztowne prace, aby przystąpić do jego prowizorczynego wykorzystywania; w ciągu trzech lat przygotowano warunki do intensywnej produkcji i regularnego wywozu; w tym samym czasie powstała w sercu pustyni dobrze wyposażona pięciotysięczna osada górnicza, której należyte zaopatrywanie jest jednym z najtrudniejszych problemów w całym tym wielkim przedsięwzięciu.

Zagłębie naftowe Edżele-Tigenturin-Zarzaitine odkryto w marcu 1956 r. w Edżele, gdzie ekipy poszukiwawcze natrafiły na ropę w formacjach karbońskich na głębokości 400 do 1200 m, w trzech poziomach produktywnych po 10—20 m grubości. W ciągu dalszych prac uzyskano również pozytywne rezultaty i obecnie ogólne rezerwy zagłębia szacuje się na około 150 min t ropy, która od września 1960 r. transportowana jest rurociągiem do tunezyjskiego portu Skira. Na zachód i południe od w/w zagłębi uzyskuje się nieustannie nowe pozytywne wiercenia (La Reculee, Uan Taredert, El-Adeb Larache), można więc uznać cały wielki basen Fort Polignac za szczególnie bogaty w złoża bitumiczne.

W lutym 1959 r. w Hassi el-Gassi odkryto na głębokości 3200 m warstwy roponośne o przeciętnej grubości 100 m. Złoże nie jest jeszcze należycie poznane, niemniej jednak uważa się, że jego zasoby równać się mogą rezerwom położonego w niewielkiej odległości zagłębia Hassi Mesaud.

Wiercenia dokonywane w Bordż Nili, 20 km na północ od Tilrhempt, doprowadziły w styczniu 1959 r. do odkrycia warstw roponośnych na głębokości 2500 m; brak dotychczas wyników dalszych prac, jednak wysoka wydajność produktywnych wierceń pozwala przypuszczać, że nie chodzi tu na pewno o niewielki basen i że jego zasoby mogą być bardzo poważne.

W roku 1953 w Dżebel Berga, na południe od In Salah, odkryto w piaskowcach dewońskich potężny pokład gazu ziemnego. Jego zasoby wydają się olbrzymie, bowiem wiercenia produktywne uzyskiwano na wielkich przestrzeniach w promieniu 200 km, — w grę wchodzić więc może nawet cały basen Tidikelt i Ahnet.