2248581693

lepkości. W innych przypadkach, szczególnie dla bardzo wysokich zawartości cząstek stałych, aglomeraty będą działały raczej w kierunku wzrostu lepkości.

Peptyzacja (rozproszenie, dyspergowanie, deaglomerowanie) i koagulacja (flokulacja, aglomerowanie) cząstek ceramicznych w cieczy są mocno zależne od potencjału elektrycznego powierzchni cząstki determinowanego przez zaadsorbowane na niej jony i od rozkładu jonów w cieczy sąsiadującej z cząstką, innymi słowy od charakteru elektrycznej warstwy podwójnej związanej z cząstką. Dlatego, chemiczna i elektronowa struktura ciała stałego, pH cieczy i obecność elektrolitów (soli) wprowadzonych świadomie w postaci upłynniaczy lub przypadkowo w postaci zanieczyszczeń są kluczowymi zagadnieniami dla przygotowania gęstwy do odlewania.

Kontakt cząstek ceramicznych z wodą powoduje powstanie przy powierzchni elektrycznej warstwy podwójnej. Składa się na nią ładunek powierzchni cząstki oraz równoważny ładunek jonów cieczy zgromadzonych przy powierzchni cząstki.

Bezpośrednio przylegające do powierzchni cząstki jony tworzą silnie z nią związaną warstwę. Jest to tzw. osłona wewnętrzna warstwy podwójnej (warstwa Sterna). Wyróżniamy w niej wewnętrzna płaszczyznę Helmholtza. która wyznacza środki ciężkości jonów zaadsorbowanych na powierzchni cząstki stałej. Do osłony wewnętrznej przylega zewnętrzna płaszczyzna Helmholtza. która wyznacza granicę osłony zewnętrznej warstwy podwójnej, jest graniczną odległością na jaką mogą zbliżyć się do powierzchni cząstki stałej zhydratyzowane jony roztworu Rys. 1.

Kys. i. scnemai warstwy poawojnej wokoi ziaren fazy ceramicznej w zawiesinie.

Powierzchnia fazy stałej wykazuje pewien potencjał v|/o, również płaszczyznom Helmholtza można przypisać potencjały v|/p i v|/d. Ładunki elektryczne przypadające na jednostkę powierzchni cząstki fazy stałej, płaszczyzny wewnętrznej Helmholtza i osłony zewnętrznej wynoszą odpowiednio oo, cjp i ca- Zachowanie elektroobojętności układu wymaga aby suma tych ładunków wynosiła zero.

W osłonie zewnętrznej (warstwie dyfuzyjnej, warstwie Gouv’a) jony są słabiej związane i wykazują tendencję do dyfuzji w kierunku roztworu. Warstwa dyfuzyjna jest znacznie grubsza od warstwy Sterna (rzędu kilku angstremów) i to ona decyduje o szerokości całej osłony elektrycznej.