2251772826

roku, a otwierał go swoim wykładem Doroteusz Bochan (Hopo<j>eH BoxaH). Bochan, który w Wilnie znalazł się w 1920 roku⁷², szybko stał się główną postacią rosyjskiego życia literackiego, jako organizator, redaktor, krytyk, poeta i tłumacz. Wieczory odbywały się regularnie,

cotygodniowo, jednak miały również dłuższe okresy zastoju. Od 1932 roku ustaliły się one jako

/

„czwartki literackie” - na wzór polskicłi Śród. Poza Bochanem do wyróżniających się w różnych latach uczestników spotkań, a zarazem literatów zaliczali się m.in. Tamara Sokołowa (TaMapa CoKOJioBa), Maryna Lietagina Bielewska (Maprma JleTmma EeJieBCKaa), Palitel Kacenelson (riaJTraeJib KancHciibcoH), Konstanty Olenin (KoHCTaHTHH Ojichhh), Ekaterina Kozakiewicz (EKaTepima Ko3aiceBHH), Sigismund Polański (CnnnMyHzi FIojihhckhh), Sergiusz Naljancz (Ceprcii HaJib^m, właść. Szowgenow - IIIoBreHOB), Lew Szłosberg (JIcb ULnoc6epr), Wasilij Sieliwanow (Baci-uiml CenHBaHOB), Sergiusz Konter (Cepreił Komep, Ilja Pietrow (Piuba ricTpoB), Wilnianin Wsiewołod Bajkin (BceBOJion EaihcHH), Aleksander Tyczyński (AjieKcaHap Tmhhhckhh), Temira Sasynowicz (TeMiipa CacHHOBiiu), Zoia Czerwiakowska (3oh ^LIepBHK0BcKaH), Kazimierz Francuzowicz (Ka3HMHp Opamiy30BHH). Program wieczorów obejmował zarówno referaty na temat literatury i kultury - głównie rosyjskiej, jak i prezentację ówczesnej literatury rosyjskiej, także literatów wileńskich. Ławryniec odnotowuje przykłady współpracy tego środowiska ze środowiskiem żydowskim, jednak rosyjscy literaci wileńscy najsilniejsze więzy mieli z Polakami. Polsko-rosyjskie wieczoiy literackie organizowała

zarówno Sekcja Literacko-Aitystyczna, jak i strona polska - Związek Zawodowy Literatów

/

Polskich czy Środy Literackie. Wśród dość stałego grona obecnego na tego typu spotkaniach po stronie rosyjskiej wyróżniał się jako tłumacz i propagator literatury polskiej przede wszystkim Bochan. Ze współczesnych wileńskich literatów tłumaczył on Jankowskiego, Bujnickiego, Lopalewskiego, Niedziałkowską-Dobaczewską, Charkiewicza, Kobylińską.

W ramach rosyjskiej Sekcji Literacko-Artystycznej w latach trzydziestych utworzona została Wileńska Wspólnota Poetów (BiuieHCKoe CoapyacecTBo iiootob). Oficjalnie powstała 24 kwietnia 1934 roku na 91 czwartku literackim, kiedy to Dorofiej Bochan ogłosił oficjalnie istnienie grupy jako podsekcji Sekcji Literacko-Artystycznej Wileńskiego Towarzystwa Rosyjskiego. W 1936 roku na czele grupy stanął Naljancz, starając się uniezależnić ją od Sekcji. Była to próba opozycji wobec starszego pokolenia rosyjskich poetów, rewitalizacji rosyjskiej twórczości, zdominowanej przez „konserwatywny” ton narzucony niejako przez Bochana. W skład grupy wchodzili Kacenelson, Polański, Bajkin, Szłosberg, Sokołowa, Sasynowicz, Pietrow, Tyczyński, Czerwiakowska. W 1937 roku ukazał się zbiorowy tom poezji członków

72 Wcześniej przebywał w Mińsku. O tym okresie jego życia zob.: Tadeusz Zienkiewicz. Polskie tycie literackie w Mińsku w XIXi na początku XX wieku (do roku 1921). Olsztyn. 1997. s. 195-202.

66