2251773356

26

11.10.2001 r

W>ARHIE

NUMER 6

Październik

2001 r.

Broszurka wydawana przez Warsztat Terapii Zajęciowej w Parmie

L

matowanie w

ⁿf

tmie czterech

por

rona

W dniach 29.08 07.09.2001 roku ściany naszego warsztatu przeszły zaskakując metamorfoz*;. Nasi uczestnicy, pod fachowym okiem pani Lilki (nowej instruktorki pracowni plastycznej), wcielili się w malarzy i nasze smutne białe ściany zmienili w tętniące paletą barw obrazy. Już przy drzwiach wita nas kocia rodzina, która rozkosznie mrucząc wygrzewa siępodkwitnącąjabłonią. Wokół unoszą się kolorowe, lekkie jak mgiełka motyle. A to dopiero początek. Idąc dalej korytarzem zachwyca ją nas swoim niecodziennym pięknem wspaniałe krajobrazy. Zwierzęta wyglądają jak żywe, a owoce i warzywa są naprawdę apetyczne.

I chociaż dopiero jesień, koniec korytarza tonie w śniegu, na którym ro-’

sną choinki kolorowe od bombek. Tuż obok suną sanie wyładowane prezentami ciągnione przez dwa wesołe renifery. Wszystkiemu zaś przygląda się olbrzymi bałwan, który radośnie macha do Mikołaja. Po drugiej stronic korytarza wszystkie drzwi zamieniają się powoli w okazałe drzewa, drzewa, które w przyszłości zaowocują pracami naszych uczestników.

"Teraz aż się chce przejść korytarzem, tylko trzeba uważać, by sroczka na głowie nie usiadła, a osiołek zbyt głośno nie zaryczai. Kuszące są śliwki i jabłka na drzewach, aż ślinka cieknie ",

(EF. MB)

Ewa Jaros

rzyuoorunie w r armie

Pojawienie się grzybów w Jesiespra- głównie podgrzybki, prawdziwki i ma•

„ś,

p

diabli

JR(bs)

wiło, że pracownicy razem z uczestnikami postanowili zorganizować wycieczkę do pobliskich parmowskich lasów. Celem naszej wycieczki było oczywiście zbieranie jadalnych grzybów. Na wycieczkę wyruszyliśmy z samego rana. Wzięliśmy ze sobą kanapki, gorącą herbatę i w czasie przerwy w zbieraniu grzybów zjedliśmy wspólnie posiłek. Ogólnie zebraliśmy trzy koszyczki grzybów.

ślaki. 7. wyprawy wróciliśmy ok. i i-tej. po czym zaczęliśmy obróbkę termiczną znalezionych grzybów. Część grzybów została przeznaczona do konsumpcji przy najbliższych posiłkach, a część zostawiono na zimę. Ogólnie wyprawę na grzyby należy uznać za udaną. Wszyscy byliśmy zadowoleni z grzybobrania i chętnie pójdziemy jeszcze raz.

Nic ma nic przyjemniejszego od śpiewania w grupie. O tym fakcie mogli przekonać $ię nasi uczestnicy, którzy ponad trzy miesiące przygotowywali się. aby uczestniczyć w I Przeglądzie Piosenki Wakacyjnej Łęczyca 2001 Impreza zorganizowana została przez WTZ przy Spółdzielni Inwalidów „Tęcza".

Spotkanie, w którym uczestniczyło jedenaście WTZ-ów z województwa łódzkiego odbyło się n3 dziedzińcu Zamku. Jak mówi legenda jest to jedno z miejsc, gdzie można spotkać słynnego diabła Borutę. Nasz zespól chwilowo jeszcze bez nazwy wystąpił jako drugi prezentując trzy utwory: „Krajka”. ..Stokrotka” i „Lato” Poziom wykonanych piosenek był bardzo wysoki. Najbardziej w pamięci został nam występ WTZ-u Bełchatów, który zajął zasłużone pierwsze miejsce. Organizatorzy stanęli na wysokości zadania, zapewniając uczestnikom zaplecze gastronomiczne. dobrą organizację oraz co najważniejsze świetną zabawę. Z Przeglądu przywieźliśmy dobre nastroje jak też | i Dyplom, nagrody rzeczowe oraz Staleuuarue z tuetkę. która dołączy do pozostałych naszych trofeów.

Był to wyjazd, dzięki któremu mogliśmy spotkać nowych przyjaciół oraz przeżyć kolejne miłe doświadczenie -tym razem śpiewająco.

vt

em

Chcieliśmy podziękować naszemu panu kierowcy za serce, pomoc oraz miłą atmosferę. Mamy nadzieję, że jeszcze wspólnie wyruszymy na niejeden szlak

(__UJ U

Jestem osobą niewidomą od 5 lat. Do chwili utraty wzroku pracowałam w D. P. S. w Borówku jako pielęgniarka. gdzie opiekowałam się min. osobami niepełnosprawnymi. Niestety obecnie jestem po drugiej stronic bariery i sama niejednokrotnie potrzebuje pomocy drugiej osoby Przez 3 lata siedziałam w domu i właściwie straciłam nadzieję na lepsze jutro, a tym samym w sens swego istnienia. W grudniu 1999 roku moja koleżanka, a zarazem współzałożycielka W. T. Z. w Pannie Ewa U. poinformowała mnie o możli-

o óobie

wości uczestnictwa w nowo powstałej placówce. Przez pewien czas miałam wewnętrzne opory aby pojechać na owe warsztaty, ponieważ nie bardzo sobie wyobrażałam, co ja tam mogę robić jako niewidoma, jak ja dam sobie radę. Kiedy w maju ubiegłego roku przyjechałam po raz pierwszy na warsztaty stwierdziłam, że moje obawy okazały się nieuzasadnione W dniu dzisiejszym wiem. że namowa mojej przyjaciółki była bardzo trafna Dzięki warsztatom zdobyłam wiele umiejętności, o których nawet nic pomyślałam, że mogę robić.

Poznałam pracę w ceramice, mam nawet mały zbiór swoich prac. jak również nauczyłam się pracy w wiklinie. Wiklina bardzo mi się podoba, stąd moje większe zaangażowanie w tej dziedzinie. Z prac wikliniarskich udało mi się nawet zdobyć wyróżnienie w konkursie zorganizowanym przez Cepelię w Łowiczu. Moje prace brały również udział w aukcjach, z których dochód został przeznaczony na potrzeby warsztatu. Muszę jednak nadmienić. że moje nabyte umiejętności zawdzięczam w\clu osobom min. kol. Krzysztofowi Ś., który pokazał mi na czym polega praca w ceramice oraz Panu Adamowi B., który z wielkim zaangażowaniem i niesamowitą cierpliwością uczył nas wyplatania z wikliny. Zresztą pan

Adam był u nas kilkakrotnie i myślę żc nas jeszcze odwiedzi, abyśmy mogli dalej pogłębiać swoje umiejętności w zakresie plecionkarstwa w wiklinie. Dzięki nowemu zakupowi, jakim jest oprzyrządowanie do komputera dla osób niewidomych mogę również, uczyć się podstaw jego obsługi.

To tyle o tym czego nauczyły mnie warsztaty. Są tu również inne zajęcia bardziej relaksacyjne typu dyskoteki. wspólne grilowanic (przyrządzanie posiłków i ich konsumpcja), wycieczki piesze i samochodowe oraz inne ciekawe zajęcia. Zresztą instruktorzy są otwarci na nasze propozycje jeżeli chodzi o to co chcemy robić. Jak wszędzie i w naszych warsztatach bywają gorsze chwile, ale po gorszym następuje lepsze. Reasumując całokształt W. T. Z., uważam że utworzenie takiej placówki jest bardzo trafną inwestycją. Nie wyobrażam sobie, .co by było. gdybym musiała teraz siedzieć w domu. Bardzo ważną rzeczą jest również, integracja osób niepełnosprawnych i zdrowych Myślę źc niejednokrotnie jesteśmy tutaj lepiej i z większym zrozumieniem traktowani niż. w domu. Mamy tu drugą szansę, aby poczuć się potrzebnymi w społeczeństwie, a jest nam to tak potrzebne

„Dlatego jak masz problem, to nie podpieraj krzywych ścian, nie zostawaj w domu sam, pośród ludzi szukaj swej radości".

Ewa Jaros

ADRES: Warsztat Terapii Zajęciowej Parma 37    99-400 Łowicz Tel. [phone]