2251774227

130 PRZEOLĄD CZASOPISM

Do historji czasów dzisiejszych należy artykuł sprawozdawczy: L’Association des Bibliothecaires Franęais. Un bilan de vingt annees (1906-1926), napisany przez ustępującego prezesa Związku G. Henriot (nr. 4—6). Cel założenia Związku był przedewszystkiem praktyczny: Związek starał się o to, by Francja posiadała ciało bibljotekarskie odpowiednio kwalifikowane i odpowiednio wyposażone, by organizacja bibljotek stanęła na wyższym stopniu i by czytelnictwo rozpowszechniło się poza garstkę uprzywilejowanych. Związek obejmuje zarówno bibljotekarzy wielkich bibljotek państwowych, jak uniwersyteckich, jak zakładów i szkół specjalnych, jak władz administracyjnych itd. Mimo tej różnorodności udało się utrzymać ścisłą współpracę, a przez siłę liczebną uzyskać rezultaty w sprawie poprawy bytu bibljotekarzy i w sprawach organizacji bibljotek; w szczególności ważne jest stworzenie państwowego organu doradczego Commission Superieure des Bibliotheques, dalej ustalenie czasu praktyki bibljotekarzy, oraz stworzenie nieistniejącej poprzednio kategorji pomocników bibljotecznych, zajmujących co do rodzaju pracy stanowisko pośrednie pomiędzy woźnymi a urzędnikami naukowymi. Związek jednak nie zajmował się wyłącznie sprawami praw zawodowych. Bardzo wiele miejsca w jego Biuletynach (wydawanych od r. 1907—1925) zajmują kwestje bibljotekonomiczne, dalej sprawozdania ze stanu i działalności bibljotek francuskich, wreszcie stosunki międzynarodowe (należy tu m. i. organizacja międzynarodowego Kongresu Bibljotekarzy w r. 1923). Sprawy te zajmują i nadal karty Biuletynu, który od dwóch lat wychodzi jako osobno paginowana «Kronika», stanowiąca część Revue des Bibliotheques.

Zarówno wspomniana «Kronika» Związku Bibljotekarzy Francuskich, jak i artykuły Revue des Bibliotheques zawierają cały szereg przyczynków do znajomości obecnego stanu bibljotek. Lwią część zajmują naturalnie wiadomości o bibljotekach francuskich. Na czele należy postawić oficjalne sprawozdanie Administratora generalnego Bibliotheque Nationale p. Roland-Marcel, powtórzone za Dziennikiem Urzędowym R. P. Francuskiej, które, wraz ze statystyką obok niego opublikowaną, daje obraz działalności Bibljoteki Narodowej w r. 1926 (Rapport sur le fonctionnement des divers services de la Bibliotheque Nationale pendant l’annee 1926. nr. 7—9 Chronique). Ze sprawozdania wynika, że w organizacji Bibljoteki zaznacza się od kilku lat postęp, przyczem Bibljo-teka dąży do stania się centralnym organem bibljograficznym i informacyjnym dla innych bibljotek francuskich. Sprawność działania w dostarczaniu książek czytelnikom ucierpiała cokolwiek z powodu przymusu angażowania inwalidów wojennych do służby pomocniczej. Prace katalogowe i publikacje (m. i. trzy dalsze tomy Katalogu Generalnego) postępowały naprzód. Nowa ustawa o egzemplarzu obowiązkowym okazała się dla Bibljoteki korzystną. Ze statystyki jednak wynika, że ilość nowych nabytków pozostaje jeszcze daleko poza rokiem 1913 (oprócz w rubryce darów druków obcych, oraz w rubryce map, które przewyższyły normę przedwojenną). Ilość korzystających ze zbiorów