226618231

WSPÓŁCZESNE TRENDY W DERMATOLOGII KLINICZNEJ - SESJA PRAC KLINICZNYCH 2

Nasilenie świądu najczęściej powodowały gorące i suche powietrze (odpowiednio: 51,7% i 36,2%) oraz pot (41,4%).

Wnioski. Ponad 1 /3 kobiet w dąży derpi z powodu świądu, najczęściej o umiarkowanym nasileniu. Dla znacznej grupy kobiet dężamych jest to bardzo przykry i niepokojący objaw.

Grant naukowy: Grant promotorski nr Pbmn205.

Wpływ świądu na jakość życia pacjentów chorujących na liszaj płaski

Kalina Welz-Kubiak, Adam Reich

Katedra i Klinika Dermatologii, Wenerologii i Alergologii Uniwersytetu Medycznego we Wrocławiu

Wprowadzenie. Liszaj płaski (LP) jest nieinfekcyj-ną, przewlekłą dermalozą grudkową o nie w pełni poznanej etiopatogenezie. Zmianom chorobowym na skórze towarzyszy z reguły silny świąd skóry.

Cel pracy. Ocena wpływu świądu na jakość życia paq'entów chorujących na LP oraz zbadanie wpływu stresu na pojawiający się w LP świąd.

Materiał i metodyka. Do badania włączono 77 osób z LP (52 kobiety i 25 mężczyzn; wiek 55,2 ±10,4 roku). Wszystkie osoby zostały poddane szczegółowemu badaniu podmiotowemu i przedmiotowemu, a na podstawie uzyskanych danych wypełniano specjalnie w tym celu przygotowany kwestionariusz. Nasilenie świądu oceniono za pomocą wizualnej skali analogowej (VAS) i kwestionariusza świądowego. Każdy pacjent oceniał jakość życia za pomocą kwestionariusza DLQI oraz został poproszony o wskazanie zdarzeń stresowych (wg skali Holmes i Rahe), które wydarzyły się w ciągu miesiąca poprzedzającego wysiew zmian skórnych, oraz ocenę nasilenia odczuwanego stresu w 5-stop-niowej skali samooceny.

Wyniki. Wśród pacjentów z LP świąd był obecny u 94,9% chorych i zazwyczaj był określany jako najbardziej dokuczliwy objaw LP (65,4%); średnie nasilenie świądu w skali V AS wyniosło 6,8 ±2,8 pkt. Obniżenie jakości żyda badanych osób w znaczący sposób było warunkowane nasileniem odczuwanego świądu (DLQI i VAS: p = 0,29; p = 0,01; DLQI i kwestionariusz świądowy: r = 0,49; p < 0,001). Około 1/3 pacjentów z LP podawała, że z powodu świądu ma znaczne problemy z zasypianiem (29,9%) oraz często wybudza się ze snu (29,9%). Nasilenie stresu emocjonalnego do miesiąca przed wysiewem LP nie miało wpływu na nasilenie świądu towarzyszącego LP (p > 0,05).

Wnioski. Nasilenie świądu znacznie pogarsza jakość życia pacjentów chorujących na liszaj płaski. Stres najprawdopodobniej nie ma wpływu na intensywność świądu w LP.

Częstość występowania raków skóry u pacjentów po przeszczepieniu nerki

Maria L. Piesiaków¹, Beata Imko-Walczuk²,

Janusz Jaśkiewicz³, Iwona Chruścicka³, Piotr Rak³, Sławomir Lizakowski⁴, Alicja Dębska-Slizień⁴,

Bolesław Rutkowski⁴

'Klinika Dermatologii, Wenerologii i Alergologii Gdańskiego Uniwersytetu Medycznego ^opemicus Podmiot Leczniczy Sp. z o.o.,

Poradnia Dermatologiczno-Wenerologiczna w Gdańsku 'Klinika Chirurgii Onkologicznej Gdańskiego Uniwersytetu Medycznego ‘Klinika Nefrologii, Transplantologii i Chorób Wewnętrznych Gdańskiego Uniwersytetu Medycznego

Wprowadzenie. Raki skóry, szczególnie rak pła-skonabłonkowy (ang. sąuamous celi carcinoma - SCC) oraz rak podstawnokomórkowy (ang. basal celi carcinoma - BCC) są najczęstszymi nowotworami u chorych po przeszczepieniu nerki (TN). Rak płaskona-błonkowy, w związku z odmiennym oraz bardziej agresywnym przebiegiem, stanowi duże wyzwanie diagnostyczne i terapeutyczne.

Cel pracy. Określenie częstości występowania zachorowań na raki skóry w populacji polskich patentów po TN.

Materiał i metodyka. Przeanalizowano prospektywnie i retrospektywnie częstość występowania raków skóry w grupie 913 paq'entów po TN, którzy zostali poddani przeszczepieniu nerki w Uniwersyteckim Centrum Klinicznym w Gdańsku w latach 1980-2015. Większość pacjentów była po pierwszej TN (92,7%), pozostała część po drugiej TN. Średni czas obserwacji wynosił 96,7 miesiąca. Najczęściej stosowanymi schematami immunosupresyjnymi były: mykofenolan mofetylu (MMF), cyklosporyna A (CsA), glikokortykosteroid (GKS) (33,3%); MMF, ta-krolimus (TAC), GKS (23,5%); azatiopryna (AZA), CsA, GKS (19,8%).

Wyniki. W badanej grupie zdiagnozowano 138 raków skóry u 82 pacjentów. Ryzyko wystąpienia raka skóry w tej populacji było ponad 250-krotnie wyższe w porównaniu z populaq'ą zdrową (p < 0,000001). Czas od TN do rozpoznania raka skóry wynosił średnio 114,2 miesiąca dla BCC i 105,1 mie-

412

Przegląd Dermatologiczny 2015/5